Gelezen in de Volkskrant van 18 december 2011:
In Amsterdam leven 23.000 honden. Door de stad rijden bijna evenveel scooters: ruim 22.000. Beide – honden en scooters – zijn allesbehalve duurzaam. Dat scooters het milieu vervuilen weet iedereen. Maar honden? Volgens Robert en Brenda Vale heeft een gemiddelde hond een ecologische voetafdruk van 0,27 hectare. Een hond eet jaarlijks 32,9 kilo kip en 95,33 kilo granen. Een land als Italie zou 23 procent van zijn grondgebied moeten reserveren voor de voedselproductie van alleen al zijn honden. Evert Nieuwenhuis, aan wie ik deze gegevens ontleen, schrijft: "Vroeger belastten huisdieren het milieu zo goed als niet: honden aten de etensresten van mensen en katten voedden zich met muizen en ratten." tegenwoordig is dat anders. De hond staat symbool voor onze veel te ver doorgevoerde consumentistische levenswijze. Ik zou zeggen: de hond is, net als de mens, een stedelijk dier geworden. Wat moeten we ermee? "Time to eat the dog?"
Ik moest denken aan de hilarische reportage van Tracy Metz in ‘Op de grond’, verschenen in 2007. Het boekje is een verslaglegging van haar observaties vanuit Harvard, Boston, tijdens haar Loeb Fellowship 2006/2007. In ‘Hondenmania’ verhaalt ze van de nieuwste trend in Amerikaanse steden om honden te vertroetelen en te verwennen. Tegelijk met de ‘gentrification’ van veel binnensteden doet, met het baasje, daar de hond zijn intrede. En hoe! De detailhandel vaart er wel bij. Niet alleen dierenwinkels, maar ook hondenopvang, hondenbakkerijen hondenkledingboetieken verschijnen er overal in het straatbeeld. Metz, amper bijgekomen van haar verbazing, interviewt Marjorie Garber, directeur van het Center for Visual and Environmental Studies aan Harvard: "Het is een stuk makkelijker om iets goeds voor je hond te doen dan om iets goeds te doen voor de wereldvrede of de armoede." Zal best, denkt Metz. Maar gaat het er niet vooral om de hond compensatie te bieden voor zijn benarde stedelijke bestaan? In De Pijp tel ik nu al zes dierenwinkels, in de Rivierenbuurt zijn er nog eens vier. Binnen loopafstand kan ik vanuit mijn huis nu al tien bereiken. Mijn buurt telt meer dierenwinkels dan groentezaken. Met doggie gaat het goed. Met het milieu een stuk minder.
Geef een reactie