Governance

Gelezen in ‘Sturen op samenhang’ (2013) van de Rli:

Belangwekkend advies van de Raad voor de Leefomgeving en Infrastructuur over Schiphol. Preciezer, het advies gaat over de gewenste governance-structuur rondom de nationale luchthaven. De Raad adviseert deze veel meer in de regio te leggen en minder bij de rijksoverheid – lees: het Ministerie van Infrastructuur en Milieu. Internationaal worden er volgens de raad namelijk enorme kansen gemist. De metropolitane regio Schiphol/Amsterdam weet onvoldoende aansluiting te maken met de dynamiek in metropolitane gebieden elders in de wereld. De Amsterdamse regio telt weliswaar 2,4 miljoen inwoners, maar een aansluiting tussen het vestigingsmilieu rond de luchthaven en het beleid ten aanzien van de luchthaven is volstrekt onvoldoende, omdat de regio geen zeggingskracht heeft over Schiphol. Alles wordt nog steeds in Den Haag beslist. “De raad constateert dat er verbetering van de regionale governance kan bijdragen aan het verzilveren van kansen en aan het verbeteren van de economische concurrentiepositie van de regio en dus van Nederland. Er is een groot economisch belang, Nederland verkeert in een economische crisis. Daarnaast staat de leefbaarheid van de regio onder druk.”

Een hele opluchting is het te lezen, dat ook de raad vindt dat de complexiteit en dynamiek in de metropolitane regio Schiphol/Amsterdam niet alleen een gegeven is, maar ook een kwaliteit. “Vitale regio’s ontwikkelen zich juist door en dankzij dynamiek. Het is niet verstandig om de dynamiek van de regio te willen vangen in bestuurlijke structuuraanpassingen.” In plaats daarvan lijkt het de raad veel verstandiger om de regio in staat te stellen ‘flexibele samenwerkingsarrangementen te organiseren.” Zij acht het essentieel dat de krachten en visies regionaal worden gebundeld. Hier nog een verhelderd en verstandig citaat: “De deuren binnen het huis moeten openstaan om constructieve samenwerking tussen overheden mogelijk te maken. In de beeldspraak van het huis pleit de raad voor verbetering van het trappenhuis, zodat het gemakkelijker wordt voor overheden om met elkaar in contact te komen en met elkaar samen te werken. Overheden moeten wel meer oog en oor hebben voor geluiden uit de samenleving en initiatief nemen tot en anticiperen op arrangementen met niet-overheidspartijen.” Een veel flexibeler vorm van governance is noodzakelijk, maar de rijksoverheid kan deze niet bieden. “Dit betekent dat het Rijk zal moeten leren loslaten.”