Gehoord in Moskou op 26 mei 2012:
Het was wel wennen voor de Russen. Het middagdeel van de derde ronde van de Moscow Competition bestond uit vier rondetafelgesprekken. Experts, deelnemers en publiek verdeelden zich over vier ruimten die met schotten waren afgezet in de balzaal van het Intercontinental. De gesprekken waren in scene gezet omdat wij minder presentaties en juist meer dialoog wilden. Het werd: de deelnemers konden vragen stellen, de experts gaven antwoord. Ik nam deel aan de rondetafel over sociaal-economische vraagstukken. De ontwerpers verkozen echter, op één na, de andere workshops. Die gingen over ecologie, governance en infrastructuur. Typerend weer hoe het belangrijkste thema in de stadsontwikkeling door ingenieurs over het hoofd wordt gezien. Hoe mensen leven en hun geld verdienen is ook zo lastig weergeven op kaarten, zeker als je liefst tekent op een grote schaal. Rapporteur van Russische zijde, Slava Glazychev, maakte het ogenschijnlijk achteraf ook niet relevanter. Hij sprak van bescheiden vragen van westerlingen over detailkwesties, van het feit dat Russen van mening verschilden over cijfers en statistieken, en verder was het vooral “rumours and idle talk” geweest.
Eerst vroegen we naar de sociale ongelijkheid. De inkomens van de rijkste tien procent bleken veertig keer hoger dan die van de armste tien procent. Verschillen waren in Moskou het grootst. Rijk en arm zijn in de stad echter nog niet ruimtelijk gescheiden, al wonen de superrijken inmiddels buiten de stad en leeft iedereen binnen de stad in afgesloten complexen. Het aandeel industrie is nog maar twintig procent van de totale werkgelegenheid. Vanwege de onveiligheid komen er steeds minder toeristen, al is de trend de laatste jaren weer gekeerd. De hotels zijn echter overwegend vier en vijf sterren, terwijl er juist vraag is naar drie sterren. Men twijfelde over het werkelijke aantal inwoners. Is dit wel 11 miljoen? De laatste volkstelling kwam niet verder dan 8,3 miljoen. Het aandeel ouderen is nu al vierentwintig procent. De oudjes wonen verspreid over de stad. In de binnenstad wonen nog maar 700.000 mensen; dat aantal wordt steeds minder. Er is een tekort aan scholen en voorzieningen, bovendien is de binnenstad te duur. Men schat de tijdelijke bevolking van Moskou op 4 miljoen. Deze migranten leven in de periferie, want die is goedkoper. De aantrekkingskracht van Moskou wordt hierdoor wel ondermijnd. De autoriteiten willen 30 procent van de binnenstedelijke industriële zones behouden voor bedrijvigheid, maar de vraag is of dat wel nodig is. De levensverwachting is in Moskou vijf keer hoger dan elders dankzij de goede gezondheidszorg. Ook het opleidingsniveau is er het allerhoogste. Oudere mensen willen daarom Moskou niet verlaten. Over daklozen bestaan geen cijfers. De lokale belastingen komen voor 45 procent uit de hoofdkantoren van de grote olie- en gasbedrijven, de persoonlijke inkomensbelasting is in Moskou laag. Er zijn geen problemen met de voedselvoorziening, al is de Moskouse regio niet meer, zoals in de Sovjetperiode, de grootste voedselproducent. Op de datsja’s wordt geen groente of fruit verbouwd, want dat herinnert de bewoners aan de Sovjetperiode. Detailkwesties? Rumours? Idle talk? Persoonlijk vond ik de informatie een goudmijn.
Geef een reactie