Gehoord op 19 mei 2015 in de Stadsschouwburg te Amsterdam:
De lijst met huisuitzettingen in Amerikaanse steden die ze toonde was ronduit schokkend. De financiële markten, zei ze, zijn de nieuwe motoren van de economie. Die kopen en masse grond en vastgoed op, ze verwerven hele stadsdelen, de vastgoedprijzen in die steden stijgen soms skyhigh. Tot mensen het niet meer kunnen betalen. Met huisuitzettingen tot gevolg. Hele buurten die de laatste jaren enorm in waarde zijn gestegen worden letterlijk door de eigenaren ontruimd. Er blijven alleen façades over, met niets erachter. Aan het woord was Saskia Sassen, hoogleraar sociologie aan Columbia University New York. Ze sprak tijdens de derde editie van ‘De Staat van de stad’, over trends en feiten rond de ontwikkeling van Amsterdam. Sassen vatte de boodschap van haar nieuwste boek: ‘Expulsions. Brutality and Complexity in the Global Economy’ (2014) kernachtig samen. Daarbij behandelde ze ook Europa. En hoe stond het er voor met Amsterdam? Sassen: “Amsterdam lijkt nog een heel levendige, leefbare en complexe stad, maar als ik naar de cijfers kijk, dan voel ik mij ongemakkelijk.” Wat blijkt? Buitenlands kapitaal dat de afgelopen jaren in Amsterdam/Randstad is geïnvesteerd is met liefst 248 procent gegroeid. Volgens haar betrof het vooral Amsterdam.
Iemand twitterde dat dit vermoedelijk de aankoop van vastgoed op de Zuidas betrof. Duitse beleggers hadden daar de afgelopen paar jaar voor een habbekrats hele kantoortorens opgekocht. Londense toestanden hoeven we hier heus niet te verwachten. Ik denk dat hij gelijk heeft. Maar de kern van de boodschap van Sassen is duidelijk: geld hoopt zich op in sommige steden en verdrijft daar de mensen. Het is de overtreffende trap van ‘gentrification’, in goed Nederlands: verdringing. Twee jonge geografen van de Universiteit van Amsterdam, Wouter van Gent en Cody Hochstenbach, zouden er later die avond op terugkomen. Zij pleitten voor het stoppen met het bewuste beleid om hoger opgeleiden aan te trekken en buurten te gentrificeren. Er zou geen enkel sociale huurwoning in Amsterdam meer mogen worden verkocht en Airbnb zou moeten worden verboden. Ondertussen lees ik verder in ‘Last Man in Tower’ van de Indiase schrijver Aravind Adiga. Die roman gaat over de verdrijving van een groep bewoners uit een verouderde flat in Mumbai door een ontwikkelaar, Dharmen Shah. Ze moeten plaats maken voor een duur nieuwbouwproject. Hij biedt hen veel geld. Eén oude bewoner verzet zich. Het thema is van alle tijden.
Geef een reactie