Weblog of Zef Hemel on regional planning
-
Het monument
De journalist van Het Nederlands Dagblad vroeg me nog even op de fotograaf te wachten. Waar wilde ik mezelf laten fotograferen? We stonden voor het station van Hoogezand-Sappemeer. De zon scheen, sneeuw bedekte de Groningse aarde, het voelde als een wintersportdag. Ik antwoordde: ‘Het gasmolecuul op de A7.’ Toen de fotograaf met zijn auto arriveerde,…
-
Luisteren naar Mensinge
Van Assen naar Roden ging ik met de bus. Aan de zuidkant van het Drentse dorp stapte ik uit. Bij het hertenkamp moest ik het bos doorsteken dat hier landgoed wordt genoemd. In haar huisje aan de weg klonk luide muziek. Ze was druk in de weer, haar werkdag was duidelijk begonnen. Ze ontving me…
-
Repair with gold
Van het stationnetje van Stedum liep ik naar Westeremden, een afstand van amper drie kilometer. Zonder autoverkeer dat de geldende snelheidslimiet van 60 kilometer massaal overtrad, was de route beslist niet eng geweest. Nu moest ik om de haverklap in de smalle berm springen. Een winterzon scheen fel en laag over de besneeuwde akkers waar…
-
Resonantie
Ook Noord-Nederland moet blijven expanderen, groeien en innoveren om op zijn plaats te blijven. Het hyperkapitalisme dwingt de regio daartoe. Productie en consumptie moeten almaar verder omhoog; ja zelfs een versnelling is geboden. Anders stort het bouwwerk in. Echter, die gedwongen groei en versnelling heeft fundamentele gevolgen voor onze verhouding tot ruimte en tijd, tot…
-
Broodnodige inspiratie
In ‘Nederland op de tekentafel’ zochten we die ochtend onze weg. Onrustig liepen we van kabinet naar kabinet en weer terug. Niet dat het lawaai van een naburige installatie ons van de wijs kon brengen. Wel vroegen we ons af hoe we de vele kaarten en foto’s op de houten schotten moesten lezen. De tentoonstelling…
-
Het wandelen verleerd
Gedrieën wandelden ze door de provincie Groningen. De drie, dat zijn fotograaf Dirk-Jan Visser, historicus en onderzoeker Christian Ernsten en journalist Marten Minkema. Juist het Groningse landschap maakt volgens hen goed zichtbaar wat sommigen ook wel aanduiden als het Antropoceen: het tijdperk dat de mens zijn stempel drukt op de aarde. Hun wandelingen voerden hen…
-
De klimaatcatastrofe overleven
Drieëndertig jaar werkte de Amerikaanse bioloog Jared Diamond in Nieuw Guinea. De stelling dat het leven in Europa en Noord-Amerika veel beter zou zijn dan elders, is aan hem niet besteed. In Guns, Germs, and Steel (1999) kantelt hij het Eurocentrische wereldbeeld en laat hij de andere werelddelen naar de voorgrond treden. Het resultaat is…
-
Na de beuken de hulst
We wandelden over het landgoed van de Coendersborg, Groningen, een fraaie borg in het zuidelijke deel van het Westerkwartier. Zeker dertig kenners van het Groningse landschap hadden zich verzameld. In plaats van binnen te vergaderen liepen we buiten. Op een aantal plekken hielden we stil. Dan deelden we onze kennis want iedereen bleek zich ergens…
-
Toen het met de aarde misging
Over wandelen gesproken. In Sapiens. A Brief History of Humankind (2014) schrijft Yuval Harari over de eerste mensen op aarde. Hij noemt ze de kinderen van Adam en Eva. Al onze moderne gewoonten, conflicten en seksualiteit zouden op deze oermensen die als een jager-verzamelaars een nomadisch leven leidden teruggaan. Geen wonder dat we ons vervreemd…
-
Zo is het toch?
Op de hoek van de Van Hallstraat 25 tweehoog in Amsterdam werd volksschrijver Gerard Reve geboren, vandaag precies honderd jaar geleden. Zijn boeken heb ik nog, althans de meeste. Op weg naar het einde en Nader tot U herlees ik wel eens, maar niet De Avonden want dat boek heeft me nooit echt geboeid. Wist…
Got any book recommendations?