Gehoord in het Universiteitstheater van de UvA op 8 januari 2018:
Bron: Herbert Girardet
Herbert Girardet, de eerste spreker tijdens de Masterstudio The Circle City van de UvA afgelopen week, is adviseur van UNEP en UN-Habitat. Onze steden, zei hij, zijn allesbehalve duurzaam. Hij vond het tijd worden dat we iets gingen teruggeven aan de natuur. Tot nog toe hebben steden alleen maar genomen. De Masterstudio, een jaarlijks terugkerend evenement bij Planologie aan de UvA, wordt georganiseerd door het Center for Urban Studies en is bedoeld voor masterstudenten Planologie en belangstellende professionals. Dit jaar was het onderwerp ‘circulaire steden’. Girardet, van origine Duitser maar woonachtig in een dorp bij Bristol, Engeland, schetste het beeld van de migrant die naar de stad trekt en vervolgens gemiddeld viermaal meer hulpstoffen verbruikt. Steden, betoogde hij, bezetten slecht 3 procent van de aarde, maar gebruiken 80 procent van het aardoppervlak voor energie, voedsel, water en grondstoffen. Hongkong mag dan compact zijn in een extreem hoge dichtheid, de ecologische voetafdruk van de megastad is wel drie planeten aarde. De voetafdruk van Nederland is overigens nog groter (3,5 planeten aarde). We moeten, kortom, heel andere steden gaan bouwen.
Girardet duidde de stad van de toekomst aan als ‘ecopolis’. De ecopolis wijkt fundamenteel af van de bestaande ‘petropolis’. Alle organische afval wordt er hergebruikt, alle andere stoffen worden gescheiden, gerecycled dan wel ge-upcycled. Alle energie komt er uit zon en wind. Steden moeten niet alles verbranden, denkend dat het probleem dan is opgelost. Zeker, plastics vormen nog steeds een groot probleem; ook hergebruik van elektronisch afval is onopgelost. Komt tijd, komt raad. Als voorbeeld noemde Girardet Adelaide, Australië. Vijftien jaar geleden werd hij door het bestuur gevraagd om de wijze waarop de stad functioneert opnieuw tegen het licht te houden. Hij produceerde een rapport met liefst 32 aanbevelingen. De meeste zijn opgevolgd. De stad van 1,5 miljoen inwoners draait nu voor 45% op wind en zonne-energie; opslag vindt plaats in een 100 megawatt batterij; de CO2-uitstoot is sinds 2000 met 15% gedaald; alle organische afval wordt gecomposteerd en door de boeren ten noorden van de stad hergebruikt; een grootschalig programma voor herbebossing zorgt voor zuivering van de lucht; er zijn duizenden nieuwe groene banen gecreëerd; de lokale democratie is gevoed, bestuurders hebben weer een langetermijnvisie. In 2018 is het 50 jaar geleden dat de Club van Rome naar buiten trad met haar eerste alarmerende rapport. Het wordt werkelijk tijd dat steden in beweging komen.
Geef een reactie