Gelezen in de LA Times van 25 maart 2016:
Bron: Anne Hars
Helmi Hisserich, voormalig lid van de Planning Commission van Los Angeles, is tegenwoordig directeur Housing Strategies & Services van diezelfde stad. Afgelopen week was ze bij me op bezoek. Een beurs had haar in staat gesteld om in Malmö, Odense en Amsterdam onderzoek te doen. Ze vertelde dat ze vooral geïnteresseerd was in nieuwe planning strategieën die wèl werken. Los Angeles wordt steeds duurder, nieuwbouw dreigt voor veel mensen onbetaalbaar te worden, nu al leven zo’n 75.000 mensen op straat. Hoeveel daklozen kan een stad van 17 miljoen inwoners accepteren? Bestaand instrumentarium en complexe regelgeving, vond ze, werken niet meer. Het wordt daardoor alleen nog maar erger. Het loslaten van regels lijkt beter te werken, maar veroorzaakt nieuwe problemen. Dichtheden nemen snel toe, gentrificatie is aan een heuse opmars bezig, belastingen op woningen stijgen als de waarde ervan toeneemt. Mensen, vond ze, moeten hun woningen zelf kunnen bouwen. Voor elk individu zijn de eisen en behoeften weer heel anders, dus de overheid kan ook niet meer alles reguleren – Los Angeles is een zeer gemengde en hyperdiverse stad. Veel woonbuurten in LA zijn echter standaard en anoniem en regelgeving is uniform. Bovendien is de woningproductie in LA geringer dan ooit: 40.000 nieuwe woningen kwamen erbij tussen 2010 en 2015. In diezelfde periode groeide de lokale arbeidsmarkt met 158.000 nieuwe banen. Welke nieuwe oplossingen zijn denkbaar? Hisserich was zich gaan interesseren voor complexiteitsstudies. Ze noemde het Santa Fe Institute als haar nieuwe leerschool.
Ook Hisserich geloofde in een overheid die minder streng reguleert en die, in plaats daarvan, mensen elkaar laat helpen, hen in hun behoeften hoogstens ondersteunt. Ook was ze het met me eens dat kunstenaars in complexe situaties een bemiddelende rol kunnen spelen. Strijd moet vervangen worden door spel en door leren. Daarop noemde ze de bevriende kunstenaar Anne Hars die in MacArthur Park en Angelino Heights, ten westen van downtown LA, ballonnen vastbindt aan daken van goedkope huurwoningen die beleggers dreigen af te breken om er veel profijtelijker microkoopwoningen voor terug te bouwen. In de LA Times vond ik een artikel over de acties van Hars. De kleine woningen die in haar buurt verschijnen blijken zeer in trek bij kopers vanwege de niet al te hoge kosten. Inwoners van LA kopen liever dan dat ze huren. En iedereen wil wonen in de stad, dus trekt weg uit de verre suburbs. Hars ziet echter het karakter van haar binnenstedelijke buurt veranderen. Na anderhalf jaar gevechten met advocaten gaf ze het op. Haar ballonnenactie heeft ze afgeleid van de film ‘Up’ uit 2009 waarin een oudere buurtgenoot weigert te vertrekken en met ballonnen zijn huis laat zweven. Aan The Guardian verklaarde Hars: “I don’t want people thrown out on to the streets in my backyard,” Hars said. “If that makes me a Nimby, then I’m a Nimby.”Zou ze het verband zien met de vele daklozen? Hoe dan ook, acties als die van Hars lijken het begin van een nieuw soort planning.
Geef een reactie