Gelezen in ‘Cambodia’s Curse’ (2011) van Joel Brinkley:
Wie een grote stad zonder parken wil bezoeken moet naar Phnom Penh, hoofdstad van Cambodja, reizen. De stad die ooit bekend stond als het ‘Parijs van het Oosten’ heeft al zijn groen volledig te gelde gemaakt. Elk stukje land is bebouwd. En dat is allemaal gebeurd onder het toeziend oog van de president van het straatarme land, de heer Hun Sen, die al sinds midden jaren ‘80 aan de macht is. Plantsoenen en lommerrijke parken worden de laatste jaren door de overheid verkocht aan ontwikkelaars die er vastgoed op bouwen. Zeker, Phnom Penh groeit razendsnel, maar de leefbaarheid staat flink onder druk. Toen we de snikhete stad deze zomer bezochten, waren de oevers van de rivier – de Mekong – onze enige toeverlaat. Daar is nog niet zo lang geleden een fraaie brede boulevard langs gemaakt. Dat dan weer wel. De hele stad, die inmiddels zeker twee miljoen inwoners telt, stroomt er ‘s avonds voor afkoeling samen, ook omdat het de enige plek is waar je nog rustig kunt lopen, niet gehinderd door druk verkeer en uitlaatgassen. Parken zijn er niet meer. Het Franse koloniale verleden is hier ineens ver weg, op het gridstelsel van de belangrijkste autowegen na dan.
In ‘Cambodia’s Curse’ beschrijft de Amerikaanse journalist Joel Brinkley hoe corruptie zich meester heeft gemaakt van het Cambodjaanse bestuur na het vertrek van de Rode Khmer in 1979. Die laatste hadden in 1975 Phnom Penh ontruimd en de gehele stedelijke elite in amper vier jaar tijd uitgemoord. Vanaf 1980 stroomt de stad weer vol, maar de littekens blijven. Nadat eerst de militairen het kostbare hout van de Cambodjaanse oerwouden hadden verkocht, storten ze zich begin 2000 op de profijtelijke vastgoedmarkt van de hoofdstad. Alle grond die ze kunnen verkopen, brengen ze op de markt. Eigendomsrechten worden genegeerd, publieke grond gaat onder de hamer, bewoners worden door het leger verdreven. Vanaf 2007 neemt deze praktijk epidemische vormen aan. Zo beschrijft Brinkley een schitterend meer in het centrum van Phnom Penh, genaamd Boeng Kak. Vierduizend families woonden hier aan haar oevers. Ze worden verdreven en het meer wordt opgespoten. Hier verrijst ‘the New City of the East’. Hetzelfde ziet Brinkley gebeuren aan de zuidkant van de Cambodjaanse hoofdstad, waar opnieuw een groot meer wordt drooggelegd. We gingen er kijken. Juist deze grote wateren zijn essentieel voor de waterhuishouding, zeker in moessontijd. Bovendien kan het gebrekkige rioleringsstelsel van de stad niet zonder deze meren, waar sinds decennia overtollig water wordt gespuid. Maar het ergste is het ontbreken van groen. Kan een snel groeiende stad in de tropen zonder groen en zonder water? Arm Phnom Penh.
Geef een reactie