De natuur moet worden gered. Met Tom Plattel en Jetty de Vries wandel ik deze zonnige dag in maart langs de Friese IJsselmeerkust, onderdeel van Nationaal Landschap Zuidwest-Friesland. Even onder Laaksum bereiken we de Mokkebank, groot 66 hectare, eigendom van It Fryske Gea, de Friese natuurorganisatie. Er wordt daar met grote machines de laatste hand gelegd aan een ingrijpende verbouwing, een totale make-over. Palen worden geslagen voor een nieuwe afrastering. Het hek moet ons straks buitensluiten, dat is duidelijk. Daarachter ligt nieuw gegraven water, maar dat is ondiep en bedoeld voor vissen en vogels, niet voor mensen. Verderop ligt een nieuwe vistrap. In 1993 waren hier in het kader van natuurontwikkeling al zandbanken opgespoten, bedoeld voor pleisterende watervogels en steltlopers, maar die raakten door een verkeerd peilbeheer met riet overwoekerd. Ook toen was de gedachte om langs de hele Friese IJsselmeerkust een langgerekt, aaneengesloten natuurreservaat te maken. Door zijn ligging op de internationale trekroutes was deze kust voor tienduizenden vogels ‘van levensbelang’, zeker na de aanleg van de Afsluitdijk. Rust, uitgestrektheid en voedselaanbod hielpen mee. Dertig jaar later wordt er opnieuw voor 17 miljoen euro in het gebied geinvesteerd, weer om de ecologische kwaliteit te verbeteren. Die was na 1993 ‘steeds verder afgebrokkeld’ en wordt voorwaarde genoemd ‘voor verdere economische en recreatieve ontwikkeling’.
Het vele geld is overigens niet alleen voor de natuur. Er komen ook plekken voor kitesurfers en watersporters en er worden nieuwe fietsroutes aangelegd. Ook het aanwezige culturele erfgoed krijgt aandacht. Wordt daarmee o.a. het achthoekige koepeltje bedoeld dat wij drieen even verderop, op het strand bij het Mirnser Klif, al keuvelend tegemoetlopen? Het origineel is van 1913, maar werd in 1966 afgebroken. Sporen vond men in de kelder van het iets hoger gelegen paviljoen toen dat grondig werd verbouwd. Sinds kort staat er een replica, ook een make-over. Tom vertelt dat de familie van Swinderen het koepeltje gebruikte om zich te verkleden. Een ‘freulepaadje’ liep door het bos naar hun monumentale ‘Huize Rijs’. Je kunt het zien als het begin van de badrecreatie in Friesland. Tegenwoordig is het een hotspot voor kitesurfers. Maar vandaag staat er geen wind. We eindigen onze wandeling bij het Oudemirdumer Klif. In 1913 onderzocht hier een groep mijnbouwkundige ingenieurs of de keileem zich leende voor bemesting van de arme zandgronden van Gaasterland. Gelukkig bleek er nauwelijks mergel in te zitten – anders hadden ze dit klif gewoon afgegraven. Daarna werd het aangekocht als natuurmonument. Op het nippertje gered dus. Al sinds 1927 mag de mens hier niet meer komen. Een muur van verse plaggen aan beide kanten van een verhard pad (asfalt voor rolstoelen?) moet ons in bedwang houden. Het ziet er akelig uit. Het eindigt bij een uitkijkpunt. Links reusachtige windmolens. Beslist geen make-over.
Geef een reactie