Het duizend jaar oude jaagpad langs het Eastern Zhejiang Canal waarover we de ochtend van 8 juli wandelen, leidt ons uiteindelijk naar Keqiao, het eerste dorp dat we tijdens onze summer school in China aandoen. Het ligt tussen Hangzhou en Shaoxing. Eeuwenlang kwamen reizigers in China aan in de haven van Ningbo (en niet Shanghai), waarna ze varend het Middenrijk binnendrongen over dit gegraven water. Het leidde ze naar Shaoxing, de stad waar in de Song-tijd veel Chinees keramiek werd gemaakt. Shaoxing telt nog altijd meer dan 700 oude bruggen. De mooiste liggen iets verderop, in Keqiao. Maar veel van de historische bebouwing blijkt te hebben plaatsgemaakt voor quasi-historische winkeltjes en eetgelegenheden. Een oud huis is gerestaureerd en doet zich voor als een waaierfabriek, maar is in werkelijkheid een museum annex waaierwinkel. Alles doet hier toeristisch aan, hetgeen wel verklaarbaar is, want Keqiao groeide in de twintigste eeuw uit tot een grote, lelijke textielstad, met enorme fabrieken langs het water. Nog niet zo lang geleden was alle water rondom het dorpje dan ook sterk vervuild.
Veel fabrieken zijn echter gesloten en de waterkwaliteit is sterk verbeterd. Een ontwikkelaar bleek bereid om in het mooiste deel van het dorp te investeren. Sindsdien doet men er alles aan om het imago van Keqiao te verbeteren. Toeristen uit het naburige Shaoxing wil men naar deze plek lokken. Druk is het er echter allerminst. Even verderop beklimmen we een chocoladebruine brug van staal, recent gereedgekomen, maar quasi-historisch ogend. Het blijkt een fantasierijke uitvergroting van een historische verbinding over het water die nooit heeft bestaan en die tamelijk lachwekkend aandoet. Pal ernaast staat een omvangrijk, modern textielcentrum waar de fabrieken uit de wijde omgeving hun monsters aan klanten uit de hele wereld tonen. Onverstoorbaar wandelen we verder. Na de brug en het textielcentrum herstelt zich het eeuwenoude pad langs het water. Wij zijn de enigen die het bewandelen. Maar wij zijn dan ook geen toeristen. Toeristen wandelen niet. En al helemaal niet in deze zomerse hitte.
Geef een reactie