Shongrenzhen

We duiken het dal in van de Chengle River en arriveren in Shongrenzhen, gelegen in Jiangxi provincie. Het slaperige stadje ligt even ten westen van het veel grotere Shengzhou. De historische kern is behoorlijk gaaf en ook oud. Overal smalle straatjes en stegen. De meeste ommuurde huizen zijn wit geschilderd, maar ook is hier veel gebouwd in hout. Op sommige houten deuren treffen we zelfs bijzondere schilderingen. Ook de bestrating is fraai en blijkt goed onderhouden. Voetgangers wordt in dit labyrint met bordjes in Engelse teksten de weg gewezen. We dwalen rond, likkebaardend vanwege zoveel onaangetaste schoonheid. Veel informatie over Shongrenzhen vinden we overigens niet. Een bezoek aan de fraaie ancestral hall blijkt zeer de moeite waard. En dan is er de Confucius tempel. Waarom zijn we hier? Dit stadje, misschien zo groot als Delft, is bijzonder fraai, maar is absoluut niet toeristisch. Werd in het afgelegen bergdorp Huangshan Shanhuang alles uit de kast gehaald om aantrekkelijk te worden voor toeristen, hier blijkt alles al aanwezig maar gebeurt er niets om mensen van buiten te trekken. Ik sta versteld.

Helemaal juist zie ik het toch niet. Chongren Ancient Town ziet zichzelf wel degelijk als een populaire toeristische bestemming. Veel huizen uit de late Qing dynastie (1644-1912) zijn hier bewaard gebleven. Maar bezoekers blijken op blogs en op websites als Tripadvisor kritisch en de meeste bewoners zijn inderdaad oud. Jongeren hebben het stadje kennelijk allang de rug toegekeerd. En waarom zoveel nadruk op toerisme? Voor het eerst betrap ik me erop dat toerisme als economische sector ook in mijn ogen de kennelijke maatstaf is. Waarom niet veel meer aandacht voor erfgoed? Behoud van dit stadje zou gewoon prioriteit moeten zijn. Toerisme zal het ensemble eerder kapot maken. Dat bijzonder erfgoed en toerisme vaak samengaan weet ik ook wel. Te vaak misschien. Ik ga er de rest van de reis eens op letten en neem me voor om toerisme in de ban te doen. Kan het ook zonder? En waarin schuilt het succes van revitalisering als toerisme niet de maatstaf is?