Oude dame

Marrakech is het Amsterdam van Noord-Afrika. Dat althans stelde Dan, de Britse huisbaas van onze riad. Afgelopen week verbleven we er, in het hart van de Medina, vlak bij de grootste soucq (overdekte markt) van de wereld. In Marrakech voel je je inderdaad vrij. De oude binnenstad is, net als die van Amsterdam, beeldschoon. De diversiteit die je er ontmoet is enorm. De drukte op straat is ongekend. Er wonen circa een miljoen Marokkanen. En net als in Amsterdam rijden er vrijwel geen auto’s in de binnenstad, maar uitsluitend brommers en fietsen. De gelijkenis wordt bijna compleet als je weet dat Marrakech een toeristische trekpleister van formaat is juist vanwege het culturele erfgoed. Marrakech is een heerlijke plek op aarde. En dat zonder grote luchthaven.

 

Een grote luchthaven in de nabijheid is dus maar van betrekkelijke importantie. Ook Amsterdam zou die helemaal niet nodig moeten hebben. Sinds low cost carriers als Ryan Air en Easy Jet op Marrakech vliegen is het buitenlandse bezoek aan de stad geëxplodeerd. Allemaal bestemmingsverkeer, geen transferverkeer. En via het vliegveld van Casablanca – dus met een keer overstappen – ben je overal in de wereld in een mum van tijd. In het voorjaar en het najaar zijn het de Europeanen die Marrakech massaal bezoeken. In de hete zomer zijn het de arabieren die de hotels bevolken. En hoe. Voor het strand hoef je hier niet te komen, want dat is er niet. Je komt er voor de oude stad. Buiten de muren van de oude veste wordt een racecircuit gebouwd. Rondom verschijnen grote resorts. Overal heb je zicht op de besneeuwde bergen van het Atlas-gebergte. Vanaf dit jaar worden er in Marrakech formule-een-races gereden. Marrakech, de oude dame, wordt genadeloos opgenomen in de moderne tijd.