Eind vorig jaar verscheen in The New York Times een alarmerend artikel over het Europese landbouwsubsidiebeleid en de schadelijke gevolgen die dit heeft voor mens en natuur. In ‘Killer Slime, Dead Birds, an Expunged Map: The Dirty Secrets of European Farm Subsidies’ schrijven Matt Apuzzo, Selam Gebrekidan, Agustin Armendariz en Jin Wu (25 december 2019) over de 65 miljard dollar die de EU jaarlijks uitgeven aan boeren, (dat is nog altijd veertig procent van de EU-begroting), en de kwalijke gevolgen die deze hebben. Volgens de krant dragen de enorme subsidiestromen niet alleen bij aan klimaatverandering en ernstige vervuiling van bodem, lucht en water, ze zetten ook aan tot anti-democratische sentimenten en houden een apparaat in stand dat van de subsidies profiteert. Europa zegt weliswaar een Green New Deal te willen, maar doet ondertussen het tegenovergestelde. Het is overigens wel vreemd om met Amerikaanse ogen naar ons continent te kijken, om je vervolgens beschaamd af te vragen waar we nu eigenlijk mee bezig zijn.
Centraal in het artikel staat een kaart die in het voorjaar van 2017 in een gezelschap van Brusselse ecologen, academici en lobbyisten werd getoond. Onderwerp van gesprek waren groene landbouwpraktijken. De kaart toonde verontreinigingen in Noord-Italië gerelateerd aan EU-landbouwsubsidies: waar de meeste subsidie naar toe ging, daar was de verontreiniging het grootst. Iedereen verstijfde. De vraag lag voor of Europa niet vervuiling subsidieert. Geen spoor echter van de kaart in het uiteindelijke rapport. Maar The New York Times wist er beslag op te leggen. Waar de meeste subsidies naar toe gaan, is de vervuiling inderdaad het grootst. Waarna de krant wijst op de groeiende algenvelden in de Baltische Zee en voor de kust van Noord-Frankrijk. Overal waar intensieve veehouderij domineert, worden ecosystemen vernietigd. Ook in Nederland. Negentig procent van de patrijzen is uit ons land verdwenen. Patrijzen waren tot midden jaren negentig doodnormaal; ze leven van insecten en nestelen in heggen. Daar is niets meer van over. “We are talking about a collapse,” zegt Frans van Alebeek in het artikel. Van Alebeek is ecoloog in dienst van BirdLife Nederland. Al twintig jaar, aldus de krant, weten de ambtenaren van de EU van de desastreuse gevolgen van hun eigen landbouwsubsidiebeleid. Eind oktober besliste de EU over het nieuwe Gemeenschappelijke Landbouwbeleid. Tot en met 2027 zal er opnieuw weinig veranderen.
Geef een reactie