Gronings goud

Hij noemt het het ‘Stille Goud’ van Groningen. Wat hij bedoelt is: rust en ruimte. En ook: natuur, erfgoed en verhalen. Rond al dat potentiële goud wil hij bezinningstoerisme in de provincie Groningen organiseren. Hij ziet het helemaal voor zich. Met het klooster van Ter Apel als stralend middelpunt. Of ik dat ook ken? Gert Leene heeft vanuit Westerwolde bij Toukomst een voorstel ingediend om het stille goud van de provincie aan te boren. Toukomst maakt onderdeel uit van Nationaal Programma Groningen (NPG). Ik spreek met hem in het café van het Groninger Museum. Daar vertelt hij enthousiast dat hij aan een netwerk van ondernemers in Groningen bouwt die allemaal rond rust en ruimte wandelaars willen aantrekken. Hopelijk zal dit netwerk ooit een coöperatie voor bezinningstoerisme worden. Of ik al het kloosterpad ken? Het is nog in ontwikkeling, maar op de website van de stichting Pelgrimeren in Groningen kan ik er al over lezen. Het wordt een langeafstandswandelpad in 23 etappes langs 34 kloosters. Niet dat al die kloosters nog bestaan. Slechts een enkele is nog te bezoeken. Dat van Ter Apel is wel het mooiste. De 467 kilometer lange tocht zal de naar rust en contemplatie zoekende wandelaars voeren van Schiermonnikoog naar Ter Apel. Hij zoekt nog proefwandelaars. Of ik ook een afstand wil lopen.

Zijn beoogde kloosterpad denkt hij zich verlengd tot over de grens bij Ter Apel, richting zuid, door het westelijke deel van Duitsland. Het volledige pad voert dan door het stroomdal van de Ems via Lingen en Rheine naar Münster, waar het zal aansluiten op beroemde wandeltrajecten als de Hermannsweg en de Eggeweg, sinds 2004 met elkaar verbonden en als het 220 kilometer lange Hermannshöhen bekend. Voor het Duitse deel overweegt hij een aanvraag voor een Interreg project, dat is de Europese subsidieregeling voor ruimtelijke en regionale ontwikkeling. Steeds meer mensen verlangen naar ruimte en bezinning en willen stilte genieten. Oost Groningen, drukt hij me op het hart, is mooi, ruim en rustig maar onbekend. Alleen al de herinnering aan al die Groningse kloosters, denkt hij, zal stimulerend werken. Of ik al het Jacobspad heb gelopen? Dat voert van het Groningse Uithuizen via Drenthe naar het Overijsselse Hasselt. Het 220 kilometer lange pad werd in 2008 opengesteld en sluit aan op de route naar Santiago de Compostela. Ik kijk op de website van Pelgrimeren in Groningen: daar biedt men de rustzoeker een “oorspronkelijk landschap van 2500 jaar oud, rust en stilte, 180 middeleeuwse kerken, 75 natuurterreinen, 90 km kustlijn, 20 borgen, 34 voormalige kloosterterreinen.” Ik begin het nu werkelijk te geloven, bezinningstoerisme heeft de toekomst.