Hoop

Voordat we bij het Zuidlaardermeer aankomen, wandelen we eerst nog over de dijk langs het Tusschenwater, een nieuw moerasgebied van 230 hectare in het Hunzedal, initiatief van Het Drentse Landschap. We komen uit Zuidlaren, Drenthe. Ronald Terpstra wijst. Daar ergens lagen de hooilanden van zijn vader. Als kind ging hij er twee keer per jaar hooien. Gedroogd diende het hooi als voer voor de paarden. Nu is het natuur, tevens waterbergingsgebied. Een bosje in de verte hebben ze gelukkig laten staan. Vervolgens wijst hij naar het pompstation in het oosten. Op termijn zal het moeras hier dienst doen als drinkwaterwingebied voor Groningen. Nu nog wordt in dat gebouw grondwater gewonnen, maar dat is eindig. Ik zie dat in noordelijke richting druk wordt gegraven. Daar komt een waterverbinding onder de N386. De meanderende loop van de Hunze wordt ook daar hersteld. Als polder Noordma eenmaal dynamisch vloedmoeras is, is de transformatie van het Hunzedal compleet. Voor Terpstra is het aanleiding om in Zuidlaren een GreenScape Hub te willen. Hij heeft goede hoop.

Terpstra, die in het verleden als chemisch technoloog in het innovatiecentrum van Avebe (Cooperatief Aardappelmeel Verkoop Bureau) in Groningen werkte, wil de monumentale boerderij van zijn ouders openstellen voor een geinteresseerd publiek. In Lemvig, Noord-Denemarken, zag hij een Klimatorium. Dat instituut werkt samen met een soortgelijk instituut in Nieuw-Zeeland aan publiek-private samenwerkingen rond klimaatadaptief kustbeheer, groene energie, circulaire economie, water en fysieke leefomgeving. Allemaal heel praktisch en duurzaam. Zo’n instituut kent Nederland nog niet. In Zuidlaren zou het kunnen, als onderdeel van een keten van centra langs de Hunzerivier. Wat hier gebeurt is immers uniek. Hij voert me verder langs de oevers van het Zuidlaardermeer naar Vijftig Bunder, een klein heidegebied. Het kale terrein is sterk geaccidenteerd. We zien twee grafheuvels van rond 1500 voor Christus en karrensporen uit de Middeleeuwen. In de verte stroomt de Drentse Aa. Dat bedoelt hij nou. Lange lijnen, geschiedenis, verbondenheid met het landschap, biodiversiteitsherstel, en wandelen. Zo kunnen we het monster van de klimaatverandering in de ogen kijken.