Na onze voettocht boven Hornhuizen gaf ze me een lift naar Groningen. Vandaaruit zou ik verder met de trein terug naar Amsterdam. Patty Wageman is directeur van Oude Groninger Kerken, een organisatie die honderd historische kerken beheert op het Groningse platteland. Haar kantoor staat in Groningen. Zelf woont ze in Pieterburen, daardoor kent ze alle binnenwegen naar de stad. Na de schitterende wandeling langs de kwelders keek ik opnieuw mijn ogen uit. Wat is het Groningse Hogeland toch mooi! Maar ineens, tussen Winsum en Sauwerd, schrok ik me een hoedje. Reusachtige hoogspanningsmasten staken met hun koppen agressief boven de weidegronden uit. We reden onder de witte masten door, daar waar het tracé een knik maakte. Het bleek te gaan om een nieuwe 380 Kv-verbinding die Tennet tussen de Eemshaven en de westkant van Groningen heeft getrokken. Landschapsarchitect Els van der Laan had me er op een eerdere wandeling al over verteld. Nu zag ik het met eigen ogen. De verbinding vervangt de oude 220 Kv-verbinding, maar volgt gedeeltelijk een nieuw tracé. Dat snijdt door het Reitdiepgebied en raakt ook Middag Humsterland. De natuur- en landschapsorganisaties hebben er bezwaar tegen gemaakt, maar dat was tevergeefs.
Op de website van Tennet staat keurig vermeld dat de netwerkbeheerder er alles aan gedaan heeft om het landschap en het milieu zo min mogelijk te verstoren, maar op de pagina van Het Groninger Landschap lees ik dat deze organisatie in 2016 vond dat het nieuwe tracé “onnodig veel afbreuk doet aan het karakteristieke meeden- en wierdenlandschap van Groningen, de kwaliteit van de leefomgeving, het cultureel erfgoed en waardevolle weidevogelgebieden.” Minister Henk Kamp had echter niets gevoeld voor een gebiedsproces, waarna de Tweede Kamer drie moties had aangenomen die de minister van EZK opriepen om samen met bevolking, betrokken organisaties en lokale overheden alsnog te werken aan een beter tracé. Vervolgens vond ik een landschapsplan van een jaar later waarin provincie en Tennet hun best doen de effecten van de nieuwe verbinding op het bestaande landschap te verzachten. “Het relatief open Groningse landschap geeft weinig aanleiding voor het toevoegen van elementen. Dat zou de openheid van het landschap geen recht doen.” Toch moesten de nieuwe hoge masten er komen. “Het tracé van een hoogspanningslijn moet zoveel mogelijk autonoom zijn, zo veel mogelijk los staan van de kleinschalige verschijnselen in het lokale landschap.” Er werd geld geboden en er is een ‘gereedschapskist’, maar het tracé stond niet meer ter discussie en de inpassing is er een die in Groningen met zijn openheid dus eigenlijk niet kan.
Geef een reactie