Met Kees Terwisscha, regiomanager ANWB voor Noord-Nederland, wandelde ik afgelopen week van Lauwersoog naar Ie, Friesland. Kees vertelde over een bijeenkomst waarop een groot aantal partijen rond de tafel had gezeten. Het idee: een Nationale Wandelweek organiseren. Doel: zoveel mogelijk mensen laten wandelen. Deze tijd, zei hij, is er een van evenementen. Dus heb je evenementen nodig om mensen aan het wandelen te krijgen. Neem de Slachtemarathon. Komende 15 juni is het weer zover. Dan wandelen (en rennen) 15.000 mensen de 42 kilometer over de voormalige Friese dijk van Oosterbierum naar Rauwerd. Ik wist het, Henk Kroes had me er al over verteld. Henk was voorzitter van Simmer 2000 geweest, het jaar toen Friesen die buiten Friesland wonen werden uitgenodigd om naar het vaderland terug te keren. Alle Friese dorpen hadden toen iets feestelijks bedacht. Kunsthistoricus en schrijver Peter Karstkarel was met het idee gekomen om over de oude slaperdijk die dwars door het Friese Westergo kronkelt te gaan lopen. Het werd een groot succes. Sindsdien kun je hem eens in de vier jaar lopen. Dus grijp je kans en schrijf je in!
In België, ontdekte ik, organiseerde men al in 2012 zo’n wandelevenement: het Sideways Festival. Toen zetten de zuiderburen hun ‘trage tochten’ in het zonnetje door een maand lang langs 334 kilometer wandelpad te lopen. Het voerde dwars door België; het festival gedurende een maand werd een groot spektakel, met een hoge dosis kunst en wetenschap. De organisatoren noemden het ‘een artistiek laboratorium op en over trage wegen’. Er werden symposia georganiseerd, er werden kampen opgeslagen op vijf verschillende locaties in de weekenden. En overal traden kunstenaars op. “Ontmoeting, avontuur en verstrooiing. Ruimte om spelenderwijs verloren te lopen. Kansen voor natuur in het verstedelijkte en versnipperde België.” De deelnemers liepen dwars door Brussel, een stedelijke dwarsdoorsnede van de Brusselse ring tot het kanaal Brussel-Charleroi. Door de traagheid van het wandelen werd de aandacht gevestigd op de vloeibare zones van de grootstad: paden, looplijnen en wegen, maar ook andere tussen- en restruimten, overgangszones en open ruimten. De catalogus telt bijna zestig bladzijden en staat vol met site explorations onder leiding van kunstenaars. Het slotevenement speelde zich af op de Liefteberg in Zutendaal. “Geen eindbestemming, maar een tijdelijk knooppunt van ervaringen.” Zo’n festival zou Noord-Nederland ook moeten organiseren.
Geef een reactie