Marum

In Niebert passeren we het witte Iwema Steenhuis. Het museum is vandaag gesloten. We zetten koers richting Nuis. Ons einddoel: Marum. Dit is het zuidelijk Westerkwartier. Mijn wandelgast heet Willem Vletter. De lucht is grijs en bedrukt. Later op de dag zal het gaan regenen. Ons wandelpad heet ‘t Pad, het is een van de weinige nog bestaande oude en niet bestrate wandelpaden in de provincie Groningen. Ze zeggen dat het de oudste verbindingsweg over de zandrug in het Zuidelijk Westerkwartier is. Ik wil het graag geloven. Aan weerzijden laagveen. Het pad zelf is een schelpenpad. Koddig zijn alle veiligheidsmaatregelen die de autoriteiten langs het historische pad hebben genomen: overal hekwerk en waarschuwingsbordjes, zelfs als het pad een onverhard karrenpad kruist. Het is alsof we een gevaarlijke spoorweg volgen. Al die maatregelen zullen voor de fietsers zijn die met hoge snelheid het pad even ‘nemen’, wielrenners vooral, maar ook mensen die haastig op weg naar school of supermarkt zijn. Telkens schieten we naar de kant. Maar gegroet wordt er.

Omdat het hier laagveen is, staat het water in de omringende sloten hoog. Echter, de waterspiegel is nauwelijks te zien. Die gaat schuil achter een dikke laag grote waternavel. Wablief? Grote waternavel, dat geeft mijn Obsidentify app tenminste aan als ik hem vraag de plant te determineren. Het blijkt een invasieve exoot, die via het schoonspoelen van een aquarium ergens in een sloot is beland. De groene waterplant groeit erg snel en heeft geen vijanden te dulden. Bij hoge temperaturen gaat hij zelfs woekeren, dan groeit hij wel twintig centimeter per dag. Slooteigenaren wordt opgeroepen hem te bestrijden want vissen willen in zulke omstandigheden niet gedijen, zonlicht dringt niet meer tot de bodem door, de waterafvoer zelf loopt gevaar. De ellende begon in 2017, maar toen is er niet of onvoldoende gehandeld. Nu zitten de sloten helemaal vol, vooral in de zomer. Men is bang dat uiteindelijk alle waterlopen in het Westerkwartier overwoekerd zullen raken. Bestrijding kost het waterschap tonnen per jaar. Nee, het is erger. Het begon in Drenthe. Nu is de plant ook in de stad Groningen en zelfs in Appingedam al gezien.