Op vrijdag 10 juli 2020 gaf econoom en Nobelprijswinnaar Robert Shiller een interessante lezing op Princeton. Het ging over narratieven. Economen hebben er niet veel mee op. Het wetenschappelijk bestuderen van narratieven is eerder gangbaar onder antropologen, sociologen en historici. Economen nemen ze gewoon niet serieus. Cijferaars geloven in getallen. Maar sinds het verschijnen van ‘Narrative Economics. How Stories Go Viral & Drive Major Economic Events’ (2014) kunnen economen het bestaan van krachtige narratieven niet langer ontkennen. Want hoe werken economische crises en wanneer en hoe snel treedt herstel in? Economen denken dat dit komt door monetair ingrijpen. Nee, stelde Shiller, het komt door verhalen. In zijn lezing trok hij de vergelijking met de COVID-19 pandemie. Met name de toespraken van Anthony Fauci fascineerden hem. Die hadden effect. Economische verhalen die overtuigen werken net zo. Shiller toonde een grafiek met de populariteit van economen: wie wordt het vaakst geciteerd? Ook in die grafiek zie je de opkomst en ondergang van bepaalde namen. Op dit moment zijn het Milton Friedman en John Maynard Keynes, en kijk, die zijn op hun retour. Nee, alle economen zijn op hun retour. Op dit moment ontbreekt een sterk economisch verhaal.
De laatste slide van zijn presentatie ging over de toekomst van narratieve economie. Uiteraard zijn sociale media en internet in het algemeen bepalend voor de doorwerking van verhalen en dus van de beheersing van crises en hoe snel ze weer overwaaien. En natuurlijk zullen er in de toekomst nieuwe economische theorieën worden ontwikkeld. Maar het belangrijkste is dat economen onderzoek gaan doen naar populaire economische narratieven en hoe die precies werken. Bij de volgende economische crisis zal zulke kennis hard nodig zijn. Waarom ik hierover blog? Omdat het in de ruimtelijke planning net zo werkt. Wat bepaalt de effectiviteit van plannen en van ruimtelijk beleid? Niet de besluitvorming en niet de maatregelen of de ontwerpen, maar het narratief. Lees daarover mijn laatste boek, ‘Er was eens een stad’ (2021). Met name het hoofdstuk over Jim Throgmorton gaat hierover en in hoofdstuk 10 kom ik erop terug. Ook planologen zullen baat hebben bij theorievorming rond wat ik in mijn boek genoemd heb ‘visionaire of narratieve planologie.’
Geef een reactie