Nog een stad die zich goed vergelijken laat met Amsterdam: Seattle. Deze tech-stad aan de westkust van de Verenigde Staten is al jaren in economisch opzicht zeer succesvol. De stad huisvest onder andere het hoofdkantoor van Amazon en Starbucks, maar ook van Microsoft, Boeing, Expeditors en Colliers International. De bevolking groeide de afgelopen tien jaar met liefst 21 procent. Dat groeicijfer is vergelijkbaar met Amsterdam. Amsterdam is alleen nog iets groter: 873.338 inwoners, tegenover de 725.000 van Seattle. Is er ook sprake van een woningcrisis in Seattle? Nou en of. Prijzen van woningen schieten daar omhoog. Er werden in het wilde weg woningen gebouwd. Sinds 1990 kent de staat Washington daarom ‘Growth Management’ (GMA). Dat is een vorm van regulering van het regionale grondgebruik die extreme vormen van suburbanisatie probeert uit te bannen en die verdichting van de bestaande bebouwing wil bevorderen. Juist door de middenklasse in de suburbs werd om zulke ruimtelijke ordening met duidelijke begrenzingen gevraagd. Aanleiding waren het snelle verlies van bossen, rivierstromen (vol zalm), verkeerscongestie en stijgende woningprijzen. Sindsdien groeit kernstad Seattle, ten koste van de suburbs waar de groei is geluwd. Dus terwijl in Nederland de ruimtelijke ordening overboord werd gezet, werd ze in Washington ingevoerd.
Wat is de actuele discussie in Seattle en hoe staat het daar met Growth Management? Het grondgebied binnen de grenzen van de GMA is sinds 1990 aardig volgebouwd. Niettemin houdt de bevolkingsgroei aan en blijven de woningprijzen stijgen. Er wordt daarom gepleit voor aanpassing van de contouren van de GMA. Tegelijkertijd dringt het besef door dat door klimaatverandering een nieuwe situatie ontstaat. De randen van Seattle liggen aan de kust en worden in hun voortbestaan bedreigd. De stad zelf zou nog flink kunnen groeien want de 84 vierkante mijl die ze beslaat zijn vergelijkbaar met die van steden als Parijs en Barcelona. Een miljoen bewoners erbij is denkbaar. Maar dat betekent wel verdere verdichting: hoogbouw en einde aan het verbod op de bouw van appartementen in grote delen van de stad. Verdere aanscherping van het ruimtelijk beleid wordt daarom bepleit. En de woningcrisis? Seattle bouwt stevig door en de huren lijken te stabiliseren. Niettemin blijft het daklozenprobleem groot. “Seattle is under siege”, schreef City Journal in 2018. Voor een linkse stad was dat een schande. De burgemeester maakt er sindsdien werk van. Er zijn nu zeven ‘permitted villages’ in de stad van tiny houses speciaal bedoeld voor opvang van daklozen, maar de kampementen in de parken zijn er nog steeds. De naweeën van de financiële crisis zijn hier nog altijd voelbaar.
Geef een reactie