Strategie

De Waddenvereniging in Harlingen is vandaag mijn bestemming. Vanaf het station wandel ik over het Bolwerk in noordoostelijke richting. Het slingerende pad voert me door het smalle stadspark dat me op het laatst naar de steile hoogte dwingt, tot ik bij een hoek kom waar een fraaie kiosk staat en waar ik vanaf het hoogste punt uitzicht heb over de naoorlogse stad. De beroemde tuinarchitect Lucas Pieters Roodbaard heeft al dit moois getekend, zijn ontwerp dateert van 1843. Toen keken de burgers van Harlingen ongetwijfeld nog uit over grazige weilanden, met de Waddenzee op de achtergrond. Tegenwoordig liggen jachten beneden in de singelgracht en oogt de naoorlogse uitleg, helaas, rommelig. Toch maakt Harlingen als stad de rust en rijkdom van de Waddenzee nog altijd voelbaar. Alles voelt hier prettig en geruststellend. Natuurlijk verlang je ook naar een romantische reis naar Vlieland of Terschelling. Dat je uitgerekend hier als vereniging wilt zitten begrijp ik goed. Waarover gaan we het vandaag hebben? We brainstormen over ‘de droom van de rijke Waddenzee’ en zullen de contouren schetsen van ‘een mogelijk verandertraject’. Dat is wat anders dan wandelen.

Boven op het bolwerk ga ik even zitten. Ik moet denken aan de Eemshaven op afstand, in Groningen. Ook dat is een haven aan de Waddenzee, en wat voor een. Misschien is een groter contrast met de haven van Harlingen nauwelijks denkbaar. Stel dat de Waddenvereniging daar zijn tenten zou opslaan en een pand aan de Synergieweg als zijn thuishaven zou kiezen, in wat voor gesprek zouden we dan belanden? Stel bijvoorbeeld dat we onze opwachting zouden maken op een plek met zicht op de RWE-centrale of op het datacenter van Google. Een heel ander gesprek met als uitkomst een heel ander verandertraject zal dan volgen. De kunst wordt dan wel ‘de droom van de rijke Waddenzee’ overeind te houden. Op mijn voettochten ben ik trouwens de Eemshaven best gaan waarderen. In ieder geval zit je daar midden in de dynamiek die een enorme impact op de toekomst van de hele Waddenzee zal hebben. Begin daar het gesprek. En nodig ook Groningen Seaports en de Duitsers uit, want je leeft daar al bijna over de grens en bovenop de dijk, zeker bij dit mooie heldere voorjaarsweer, kijk je zo op Borkum en Emden. Alles is hier Werelderfgoed, eigendom van de wereld. Draag dat uit.