Heilige steden

On 9 oktober 2014, in geschiedenis, by Zef Hemel

Gelezen in ‘The New York Review of Books’ van 25 september 2014:

Wat Islamitische Staat (IS) aan gruwelijks doet in Irak en Syrië is historisch gezien helemaal niet zo ongewoon. Ik las het in de New York Review of Books. Had het nog niet zo bekeken. In ‘Iraq: The Outlaw State’ recenseerde Max Rodenbeck een viertal boeken over de politieke toestand in Irak. Rodenbeck is hoofd van het Midden Oostenbureau van The Economist in Cairo, Egypte. Na een aantal recente gruwelijkheden in het Kalifaat te hebben opgesomd komt hij in zijn artikel met de observatie dat dergelijke wreedheden door de lokale bevolking gezien worden als “a talisman of godlike power and an advertisement of worldly success.” Messianistische wreedheden die al eeuwenlang de beschavingen in dit gebied domineren. Rond Mosul, voegt hij er fijntjes aan toe, bevinden we ons tussen de ruïnes van de oudste heilige steden ter wereld, die van Niniveh en Nimrud bijvoorbeeld.

Honderden jaren heerste hier het Assyrische rijk, dat wil zeggen dat rijk heerste over de vruchtbare oevers van de Tigris en Eufraat, “a span of flat, semiarid, and hard-to-defend terrain that is possibly the most often fought-over patch of real estate on the planet.” De contouren van dit gebied komen vrijwel overeen met die van het nieuwe kalifaat. Assiries rivaal was destijds Babylon, dat zuidelijk van het latere Bagdad de gehele rivierdelta besloeg. Rodenbeck: “What stands out in the iconography of the Assyrian kingdom is its unusually frequent and detailed depiction of extreme violence.” Wie ervan wil kennisnemen moet naar het British Museum in Londen, waar een hele galerij is gewijd aan de macabere rituelen in het paleis van Ashurbanipal in Niniveh. Ook de Mongolen gingen zich later te buiten aan extreem geweld. In 1258 en later in 1401 moordden ze de hele bevolking van Bagdad uit, waarbij ze de lijken voor de poorten hoog optastten. En nadat de Amerikanen datzelfde Bagdad hadden gebombardeerd, veranderde de stad op slag in een serie monochrome sektarische blokken, onderling gescheiden door betonnen muren, waar mensen elkaar naar het leven staan en waar moorden een dagelijks ritueel is geworden.

Tagged with:
 

Green Zone

On 5 april 2010, in stedenbouw, by Zef Hemel
Gelezen in de Volkskrant van 9 maart 2010:
 
Het nieuwe Internationaal Stafhof in Den Haag wordt een van de zwaarst beveiligde gebouwen van Nederland. Dat lees ik in de Volkskrant. Zelfs de zitbanken in het omringende duinlandschap zijn door de Deense architecten ontworpen op veiligheid; ze verhinderen een aanval op het gebouw met vrachtwagens. De zes torens van het ICC komen op de plaats van de Alexanderkazerne en zullen worden omringd door een slotgracht. De entreetrappen, neerwaarts lopend, zijn pas bereikbaar na passage van de beveiliging aan de overzijde van het water. Er komen 1200 mensen te werken. De Haagse wethouder Norder vergeleek het complex met het Vredespaleis. Ook al zo’n Haags gebouw dat zijn naam eer aan doet. Het ligt verscholen achter hoog hekwerk.
 
Het ICC maakt deel uit van de zogenaamde Internationale Zone. Die Zone beslaat een groot deel van Den Haag aan Scheveningse zijde. Het Vredespaleis valt erbuiten. Je rijdt het gebied binnen na het passeren van de nieuwe Hubertustunnel. Ik reed er vorige week toevallig doorheen. Ineens doemt een gebied op dat wordt gedomineerd door hekwerk en camera’s op masten. Op de daken van de gebouwen rond het Haags Congrescentrum staan grote witte schotels. Overal zie je witte cabines met politiepersoneel. Ambassades en andere zwaar bewaakte gebouwen maken deel uit van de Internationale Zone. Elk wordt omgeven door hoog hekwerk en, alweer, beveiligingscamera’s. Ook het zwaar bewaakte Catshuis valt binnen de zone. De zogenaamde Internationale Zone van Den Haag deed me sterk denken aan Bagdad’s Green Zone. Hoe die werkt, kunnen we lezen in ‘The Shock Doctrine’ van Naomi Klein: extreem beveiligd want permanent bedreigd. Het voelt alsof Den Haag met behulp van buitenlandse contractors in een oorlogssituatie moet worden verdedigd tegen internationaal gevaar. Niet iets om je prettig bij te voelen.
Tagged with: