Pages
Stay In Touch
More
© 2013 Free State of Amsterdam
Gelezen in The Washington Post van 28 april 2015:
“It was only a matter of time before Baltimore exploded,“ schreef afgelopen week Michael Fletcher in The Washington Post. Fletcher is niet alleen economisch correspondent, maar ook inwoner van Baltimore. De rellen na de dood van Freddie Gray verbazen hem achteraf niet. Met ras of discriminatie heeft het allemaal weinig te maken, stelt hij. Bestuur, politiek en politie in Baltimore zijn overwegend zwart. Het gaat om iets anders. In West-Baltimore, waar Freddie woonde, wordt de meeste heroïne verhandeld van heel de VS, aldus Washington. Nee, zegt Fletcher, in deze buurt verdwijnen de meeste jongens achter de tralies. Moordcijfers zijn er twee keer hoger dan in de rest van Baltimore: dit jaar alleen al 68. Dat is veel, maar in de jaren ‘80 en ‘90 was dit nog veel meer. Vijfenveertig procent van de schoolkinderen uit deze buurt mist meer dan 20 dagen schooltijd. De schrikbarende cijfers blijven overigens beperkt tot de meest westelijke en oostelijke wijken van de stad. De rest van Baltimore doet het sociaal-economisch veel beter.
Toch heeft de hele stad er last van. Want bij het minste of geringste worden jongeren door de politie opgepakt. Een hele serie processen loopt tegen haar. De dood van Freddy Gray past in dat patroon. Freddy was een aardige jongen, maar thuis had hij veel problemen. Verbetert er dan niets in Baltimore? Fletcher: “In the more than three decades I have called this city home, Baltimore has been a combustible mix of poverty, crime, and hopelessness, uncomfortably juxtaposed against rich history, friendly people, venerable institutions and pockets of old-money affluence.” De gemeente investeerde de afgelopen jaren naar verhouding stevig in Sandtown, de buurt waar Freddy woonde. Er werden nieuwe woningen gebouwd en de sociale voorzieningen werden uitgebreid. Echt helpen doet het niet. Men leeft hier langs elkaar. Waarom? Omdat de oorzaak van het verval niet is aangepakt. De ongeremde suburbanisatie en de bouw van shopping malls ver buiten de rondweg om de stad hebben in Baltimore zelf tot extreme segregatie geleid. Nog altijd is het gemeentebestuur niet tot regionale planning bereid. Wat zong Randy Newman over Baltimore? “Hard times in the city/In a hard town by the sea/Ain’t nowhere to run to/There ain’t nothin’here for free.”
Gelezen in The Economist van 7 februari 2015:
Twee artikelen in hetzelfde nummer van The Economist. Het ene over Frankrijk, het andere over de Verenigde Staten. Beide artikelen over immigranten en grote steden. In Frankrijk worden ze als een probleem gezien, in de Verenigde Staten als een oplossing. Zo brandmerkt de Franse regering de 50 tot 100 ghetto-achtige buitenwijken in Franse steden waar moslim-migranten geconcentreerd leven als probleemgebieden. Premier Manuel Valls sprak zelfs van een ‘apartheidsvraagstuk’ dat zou aanzetten tot extremisme, criminaliteit en radicaal islamisme. Sinds 2005, toen de rellen in de Franse banlieus begonnen, is er door de regering al 400 miljoen euro gestoken in renovatie en stedelijke herstructurering. Helpen doet het niet. Frankrijk levert de meeste jihadis aan Syrië en Irak (nu al zo’n 1400), al levert België per hoofd van de bevolking nog meer jonge strijders. “Prison seems to be a particularly efficient incubator.” Kortom, de diagnose en ook de reactie van de Franse regering lijken een verkeerde.
In de Verenigde Staten wordt immigratie juist als een oplossing gezien. In ‘Rolling out the welcome mat’ staan Amerikaanse steden centraal die in de afgelopen jaren een eigen migratiebeleid ontwikkelden. Baltimore trekt Spaanstalige aan uit New York. Haar burgemeester, Stephanie Rawlings-Blake, wil van Baltimore zelfs de meest immigrantvriendelijke stad ter wereld maken. Ook andere Rustbelt-steden zoals Cleveland en Philadelphia verstrekken tegenwoordig stedelijke visa aan migranten die naar hun stad toe komen. Waarom? “Several studies suggest that when immigrants arrive, crime goes down, schools improve and shops open up.” Eenvoudig is het niet, want ook migranten willen veilige buurten, goede scholen en kans op werk. Detroit trekt migranten aan, maar verliest ze ook weer. Baltimore lukt het wel. En hoe. Tussen 2000 en 2013 groeide de immigratie met 50 procent. “In places like Highlandtown, which bustles with Ethiopian, Moroccan and Mexican restaurants, that has started a cycle of gentrification, as affluent young whites have been lured by the new urban vibe.” Kortom, in Europa ziet men het verkeerd, regeringen kunnen het sowieso niet, laat steden dus hun eigen visa verstrekken. laat buurten gewoon verkleuren en vier de gentrificatie, op gang gebracht door de nieuwkomers! Omarm de migranten. In Europa onbespreekbaar. Een taboe.
reacties