Gevraagd: parlement van burgemeesters

On 9 november 2018, in economie, by Zef Hemel

Gelezen in ‘Greater Greater Washington.org’ van 22 januari 2018:

Afbeeldingsresultaat voor amazon hq2 bidbooks

Bron: Bidbook Detroit voor Amazon HQ2

 

Is het grote besluit dan eindelijk gevallen? Waar komt het tweede hoofdkantoor van Amazon, goed voor 50.000 nieuwe banen en een investering van zeker 5 miljard US dollar? Deze week maakte het Amerikaanse e-commerce bedrijf bekend dat het nieuwe hoofdkantoor zal worden gesplitst. Naast hoofdzetel Seattle komen er nu twee hoofdkantoren aan de Oostkust van elk 25.000 banen: een in New York en een in Washington DC, al blijft Atlanta nog in de race. Wie Richard Florida op Twitter volgt, moet wel concluderen dat Amazon het spel uiterst geraffineerd speelt. In januari stelde het bedrijf een top 20 samen uit een veelheid van aanbiedingen van steden. Daarna moesten de twintig aan de slag. Ze kregen een jaar de tijd om een bidbook te maken. Florida wist al vroeg te melden dat eigenaar Jeff Bezos in zowel New York als Washington een huis bezit, dus zette hij zijn kaarten op deze twee steden. Daarna beschreef hij de gevolgde strategie in zijn tweets, hij volgde het proces van dag tot dag. Het miljardenbedrijf, maakte hij duidelijk, jaagt op de laagste lokale belastingen en de grootst mogelijke fysieke voordelen. Het laat steden genadeloos tegen elkaar opbieden. Tot op het laatst laat het onduidelijk welke stad nu precies gaat winnen. Door uiteindelijk voor twee steden te kiezen en een derde stad in de race te houden worden de favoriete twee helemaal uitgemolken en wordt bovendien de dubbele winst gepakt. Trouwens, de twee staten betalen het meest. Verliezer Chicago is ongelooflijk boos. Ondertussen gaan de onderhandelingen verder.

Op dit moment vinden er gesprekken plaats tussen het bedrijf en de steden van keuze èn hun buurgemeenten. Favorieten zijn Long Island (New York) respectievelijk Crystal City (Washington DC). Dus stel u voor, Amsterdam wint uiteindelijk een moordende race om een hoofdkantoor ergens in Noord-West Europa. Echter, het krijgt maar de helft, want een deel gaat naar Londen, maar Amsterdam moet wel alles betalen en regelen. Verliezer Parijs is furieus. Vervolgens start het bedrijf onderhandelingen met Almere, Amstelveen, Zaanstad en Haarlem over de exacte locatie. Kantoorpanden worden in de aanbieding gedaan, via de buurgemeenten lopen aanbiedingen op stationslocaties met extra perrons en langere treinen, langs snelwegen worden extra afslagen gemaakt, grond wordt gratis aangeboden, alles wordt gedaan om het hoofdkantoor binnen de gemeentegrenzen te krijgen. Bij NBC zei Florida dat er niets mis is met de onderhandelingstactiek van Amazon. Wel vond hij dat de steden zich veel te gemakkelijk tegen elkaar lieten uitspelen. Ze hadden één front naar Amazon moeten maken. Nu ging elke stad tot op de bodem. Het deed me denken aan Benjamin Barber’s ‘If Mayors Ruled The World’ (2013). Alleen een volwaardig parlement van burgemeesters had tegen Amazon weerstand kunnen bieden. En iets als een MRA is bittere noodzaak. Toch niet zo’n slecht idee van Barber.

Tagged with:
 

Urban Commons

On 18 september 2014, in participatie, politiek, by Zef Hemel

Gelezen in ‘Rebel cities’ (2012) van David Harvey:

Hoofdstuk 3 van ‘Rebel Cities’ van de Amerikaanse links-radicale geograaf David Harvey vind ik het interessantste hoofdstuk in een verder boos en verbolgen boek dat verscheen kort na de Occupy-beweging. Het gaat over ‘the creation of the urban commons’. Is het nog mogelijk, vraagt Harvey zich hardop af, iets gezamenlijks te ondernemen in de grote stad na de enorme golf van privatiseringen, buitensluitingen, bewakingen en overheidscontroles? Kleine burgerinitiatieven ziet hij nog wel, maar waar zijn de grote gebleven, die bijvoorbeeld in staat zijn de klimaatverandering te keren? En vele zijn trouwens niet werkelijk open. En wat nog erger is, neoliberale politiek bevordert juist decentralisatie en autonomie, uitgerekend om grotere ongelijkheid te bevorderen.

Radicale decentralisatie ziet Harvey nog steeds als een middel om weer ‘commons’ te organiseren. Staatsinterventie wijst hij resoluut af. Steden moeten het zelf doen. Maar kunnen die zichzelf organiseren zonder dat ze concurreren en er grotere ongelijkheid ontstaat? Hier refereert Harvey aan Murray Bookchin. Het blijkt te gaan om een boek uit 1992, getiteld ‘Urbanization Without Cities’. Bookchin ziet de oplossing in netwerken van steden, ‘a confederal network of municipal assemblies’. Deze lossen hun problemen gezamenlijk op. "Power thus flows from the bottom up instead of from the top down, and in confederations, the flow of power from the bottom up diminishes with the scope of the federal council ranging territorially from localities and regions to ever-broader territorial areas." Harvey vindt het een werkbare gedachte. Hij zou wel eens gelijk kunnen krijgen. Volgende week vergadert de Amerikaanse filosoof Benjamin Barber in de Amsterdamse Stopera met vijftig burgemeesters, waaronder de Amsterdamse, in een ‘Global Parliament of Mayors’. Ben benieuwd wat ze gaan bespreken.

Tagged with: