Gelezen in ‘How to get filthy rich in rising Asia (2013) van Moshin Hamid:
De nieuwste roman van de Pakistaanse schrijver Moshin Hamid speelt in een metropool. De naam van de reuzenstad kennen we niet, maar zeer waarschijnlijk is het Lahore. Ook een tweede, nog grotere metropool wordt in de roman opgevoerd; die ligt aan zee. Vermoedelijk betreft het Karachi. Het maakt Hamid niets uit, want het verhaal kan zich overal afspelen, en niet alleen in Azië. Want net als zijn hoofdpersonen in zijn roman geen naam hebben, hebben de steden waarin zijn verhaal zich afspeelt geen aanduidingen. In een interview in NRC Handelsblad (12 april 2013) vertelde hij dat hijzelf afkomstig is uit Lahore, inmiddels een stad van 10 miljoen inwoners, en dat de stad 15 miljoen inwoners zal tellen als zijn kinderen volwassen zijn. "Ik denk dat Lahore in veel opzichten beter model kan staan voor de stad van de 21ste eeuw dan Londen of New York." Gelijk heeft hij.
De hoofdpersoon geeft tips aan zijn lezers hoe steenrijk te worden in Azië. De eerste tip is: ga naar de grote stad. Mooi hoe hij de Aziatische metropool vervolgens beschrijft: "Your city is not laid out as a single-celled organism, with a wealthy nucleus surrounded by an ooze of slums. It lacks sufficient mass transit to move all of its workers twice daily in the fashion this would require. It also lacks, since the end of colonization generations ago, governance powerful enough to dispossess individuals of their property in sufficient numbers. Accordingly, the poor live near the rich. Wealthy neighborhoods are often divided by a single boulevard from factories and markets and graveyards, and those in turn may be separated from the homes of the impoverished only by a open sewer, railroad track, or narrow alley. Your own triangle-shaped community, not atypically, is bounded by all three." Ziedaar een perfecte beschrijving van moderne metropolen zoals ze tegenwoordig vooral buiten Europa worden aangetroffen. Kortom, leesvoer voor studenten Urban Studies. Of deze: "Your city is enormous, home to more people than half the countries in the world, to whom every few weeks is added a population equivalent to that of a small, sandybeached, tropical island republic, a population that arrives, however, not by outrigger canoe or latern-sailed dhow, but by foot and bicycle and scooter and bus." En, voegt Hamid eraan toe, dit is slechts een van de vele steden in Azië die zo snel groeien. Samen vormen ze “a change-scented urban archipelago spanning not just rising Asia but the entire planet.”
Gelezen in NRC Handelsblad van 12 april 2013:
Alweer een optimistisch boek. Mooi interview ook met de Pakistaanse schrijver Moshin Hamid in NRC Handelsblad. Hamid schreef ‘How to get filthy rich in rising Asia’, een zelfhulpboek in romanvorm over een arme jongen uit een dorp in Pakistan die naar de grote stad verhuist, daar onderwijs krijgt en rijk probeert te worden. De toon is licht satirisch. De grote stad in kwestie is Lahore. Hamid: “Neem mijn stad: Lahore. Ik ben 41. Toen ik werd geboren had de stad 1 miljoen inwoners, nu ruim 10 miljoen en als mijn kinderen oprgroeien vast 15 miljoen. Overal zie je nu hoge gebouwen uit de grond schieten. Dicht bij ons is plotseling een groot winkelcentrum verrezen. Op de plek van huizen waar ik met vriendjes speelde, staan nu gebouwen van twintig verdiepingen. In nog niet eens één mensenleven! Het is ongelooflijk. Ik denk dat Lahore in veel opzichten beter model kan staan voor de stad van de 21ste eeuw dan Londen of New York.”
Voor Floris van Straaten, die Hamid interviewt, is deze passage aanleiding om alle negatieve kanten van de snelle verstedelijking nog eens te beklemtonen – corruptie, bruut geweld, armoede –, maar Hamid wil daar niets van weten. Over de nieuwe stedelingen zegt hij: “Het verandert hun leven ingrijpend, vooral ten goede. Zelfs als je mensen in een sloppenwijk vraagt of ze terug willen naar hun dorpen, zullen ze nee zeggen. Vergeleken met de feodale verhoudingen op het platteland, voelen ze zich vrij. Daar hadden ze geen mobiele telefoons, minder geld en minder te eten.” Misdaad en corruptie beschouwt Hamid als tijdelijke verschijnselen. “Ook in de VS was alles in de jaren twintig totaal corrupt in steden als New York en Chicago. Ierse bendeleiders en maffiabazen lieten rustig mensen vermoorden. New York was zelfs in de jaren zeventig nog uitermate gewelddadig. Toch zijn zulke trends omkeerbaar. In de loop van de twintigste eeuw heeft de Amerikaanse regering de toestand geleidelijk aan onder controle gekregen. Dat is ook wat landen als Pakistan nodig hebben. De bevolking wil dat ook.” Van Straaten noemt het een tamelijk optimistische kijk op de wereld, maar overal ter wereld geldt: de grote stad is beter voor je, er is meer werk, de salarissen zijn hoger, je bent beter met de wereld verbonden.
reacties