Gelezen in ‘Working’ (2019) van Robert A. Caro:
Robert A. Caro, schrijver van bekroonde biografieën van Robert Moses en Lyndon B. Johnson, blikt in het onlangs verschenen ‘Working’ terug op zijn werkzame leven. Het is een schitterend boek. Zijn autobiografie volgt overigens later. Wat hem, noteert hij, vanaf het begin van zijn carrière vooral interesseerde is politieke macht. Hoe werkt het? Over de planoloog Moses, die in veertig jaar tijd ongekend veel macht verzamelde en tussen 1924 en 1968 de ultieme schepper werd van het moderne New York, schrijft hij met veel liefde. Zijn interviews met de oude man deden hem beseffen dat zijn object van onderzoek over ongekende verbeeldingskracht beschikte. Over de modderige oevers van de Hudson aan de westkant van Manhattan droomde Moses zich bijvoorbeeld een moderne snelweg, een langgerekt park, mooie appartementen. Dat was in 1937. Twintig jaar later zou hij het realiseren: Riverside Park. “Now Robert Moses taught me about dreams, all right, including a dream much bigger than Riverside Park.” Zo stelde hij zich langs de uitgestrekte kust van Long Island het grootste kustpark van de VS voor, op een afstand van slechts vijfenveertig mijl van Times Square. Hij ging er een tijdje wonen. Toen bedacht hij een snelweg – Southern State Parkway – en creëerde hij Jones Beach. Caro: “Standing there beside me, the wind whipping his hair, the grip on my arm still tight, the gray eyes burning, he was young again, the youthful visionary who had dreamed a dream of a beach and a park and a parkway system greater than the world had ever seen.”
Knap hoe Caro in grote vegen de context waarin de visionair Moses opereerde op het doek neerkwast. In 1898, schrijf hij, ontstond New York City uit de samenvoeging van vijf gemeenten. Vier van de vijf betroffen eilanden voor de kust. Moses, die in 1924 aantrad als planoloog van de jonge stad, besloot de eilanden met bruggen en tunnels onderling te verbinden. Dat werd zijn levenswerk. En hij trok ze dwars over Manhattan als het moest. Bij een van die operaties kwam hij ene Jane Jacobs tegen. Die schreef daar in 1961 een boekje over. Het metrosysteem liet hij verwaarlozen. Daar zucht de metropool nog dagelijks onder. Daar staat tegenover dat hij in veertig jaar tijd een regionaal parkenstelsel aanlegde, groot 20.000 acres parklandschap en 658 speelplaatsen voor kinderen, unieke groene longen die de metropool leefbaar houden. Hij bouwde 148.000 sociale woningen en hij haalde het hoofdkantoor van de Verenigde Naties naar New York, het Lincoln Center, de universiteiten van Fordham, Pratt en Long Island University. Caro schat de publieke werken van Moses op 27 miljard dollar, wat omgerekend naar nu een veelvoud betekent. “He was the greatest builder in the history of America, perhaps in the history of the world.”
Gelezen in NRC Handelsblad van 8 september 2009:
"De laatste decennia is duidelijk geworden dat mensen het grootste deel van de tijd helemaal niet nadenken." Dat schrijft Ellen de Bruin in NRC Handelsblad, verwijzend naar de wetenschappelijke context waarin recent onderzoek van psychologen aan de Universiteit van Tilburg naar macht en regelgeving moet worden geplaatst. Erbij afgebeeld staat een portret van Josef Stalin.
Ook morele dilemma’s worden niet door nadenken opgelost, maar door intuïtie. Mensen hebben heel snel een gevoel over wat goed is om te doen. Maar mensen met macht (en die zich dus niet machteloos voelen), aldus De Bruin, hechten daarbij veel waarde aan regels. Mensen met macht kijken ook minder naar de gevolgen van die regels. "Over het algemeen dienen regels om de bestaande machtsstructuren te stabiliseren, schrijven de psychologen; daarom hechten mensen met macht er zo aan. Mensen zonder macht zijn juist geneigd om naar de uitkomst van een moreel dilemma te kijken, omdat ze er baat bij hebben om eventuele onrechtvaardigheden bloot te leggen."
Wat ook interessant is: "Mensen met macht nemen de wereld over het algemeen op een wat meer abstracte en stereotiepe manier waar dan mensen zonder macht." Maar dat was al uit eerder onderzoek bekend.
Ten slotte nog dit. "De psychologen benadrukken dat ze niet hebben aangetoond dat macht mensen corrumpeert. Een gevoel van macht verandert slechts de manier waarop mensen nadenken – of beter gezegd, de manier waarop ze niet nadenken."
reacties