Pages
Stay In Touch
More
© 2013 Free State of Amsterdam
Gelezen in Het Parool van 10 december 2011:
In Osaka, Japan, staan twee reusachtige maquettes van de Amsterdamse Bijlmermeer; de ene van vóór de herstructurering, de andere dateert van daarna. Ze moeten dienen als studiemateriaal voor Japanse bouwkundestudenten. Die moeten er lessen uit trekken. Professor Tetsuya Kakuhashi hoopt dat hiermee de gevoeligheid van de Japanse overheid voor bouwkundig erfgoed wordt vergroot. “Als in Osaka een woonwijk in de versukkeling raakt, komen de slopers. Dan wordt de hele wijk opgeruimd. In de Bijlmer is ook gesloopt,” voegt hij er onmiddellijk aan toe, “maar met meer respect voor het gebied en de bewoners.” Dat heeft er volgens hem mee te maken dat men in Nederland tenminste erkent dat het plan niet is gelukt, terwijl in de Aziatische schaamtecultuur zoiets vrijwel ondenkbaar is. Het verklaart waarom op zo’n grote schaal in Aziatische steden wordt gesloopt. Aldus de professor in een interview met Het Parool tijdens zijn bezoek aan Amsterdam afgelopen december.
Zouden er, na grondige studie uiteraard, ooit Japanse studenten tot de conclusie komen dat er in de Bijlmer misschien teveel is gesloopt? Want de problemen in de Bijlmer waren toch vooral van sociale aard. Van bouwkundestudenten mag je dat wellicht niet verwachten en al helemaal niet van Japanse. Het is al heel wat dat Japanse architecten in de vernieuwde Bijlmer nog respect terugzien voor het bouwkundige erfgoed. Malcolm Gladwell, de Canadese wetenschapsjournalist, zou mogelijk anders reageren. In ‘The Tipping Point’ (2001) behandelt hij de theorie van de ‘Broken Windows’ en die van de ‘Power of Context’. Beide stellen dat mensen uiterst gevoelig reageren op hun directe omgeving. Hele kleine veranderingen in de buurt of in de samenstelling van de buurtbevolking kunnen al hele grote maatschappelijke gevolgen hebben. Je hoeft dus niet zwaar aan te zetten om problemen op te lossen. Veel problemen lossen zich vanzelf wel op, als gevolg van kleine spontane wijzigingen. Gladwell noemt de ‘Power of Context’ een hele radicale theorie – hij is volgens hem zelfs zo radicaal (omdat hij uitnodigt tot niet-ingrijpen of alleen bescheiden interventies), dat mensen hem gewoon niet kunnen geloven. In Nederland niet, maar in Japan al helemaal niet.
Gelezen op Citiwire.net op 7 november 2010:
Shaun Donovan is de veelbelovende staatssecretaris van Housing and Urban Development in de regering Obama. Hij heeft een compleet nieuwe benadering gekozen voor het verdelen van federaal geld over de verschillende stedelijke regio’s in de USA. Het gaat om geld voor stadsontwikkeling, transport en milieubeheer, alles geïntegreerd; de ministeries van Landbouw en Energie kijken geïnteresseerd toe – want alle betrokkenen heeft hij rond de tafel gebracht. De opdracht: winnaars selecteren rond een zeer competitief subsidieprogramma, getiteld ‘’Partnership for Sustainable Communities’. Afgelopen oktober werd op deze manier 409,5 miljoen dollar toegewezen aan enige tientallen steden, geselecteerd uit meer dan duizend aanvragen. “The new approach, says Housing and Urban Development Secretary Shaun Donovan, is “bottom-up,” tapping insight and innovation from the field, rather than the old Washington playbook of dictating how communities invest their grants.” Substantieel veel geld gaat naar kleinere steden die historisch erfgoed willen opknappen, openbaar vervoer willen aanbieden en kleine verbeteringen willen aanbrengen in de stedelijke textuur. Shelley Poticha is de verantwoordelijke projectleider van het programma. Zij werkt met benchmarks, scorelijsten, allerlei innovatieve en dynamische meetinstrumenten. Verantwoording moet, maar graag achteraf en niet bureaucratisch. “The big hope, Poticha adds, is “to help cities and regions be strategic — helping them come out of the recession with resilient game plans.” And to “allow local officials,” says Donald Borut, executive director of the National League of Cities, “to help define federal policy in a way we rarely see.”
Dat klinkt heel wat sympathieker dan onze zware MKBA’s (Maatschappelijke Kosten en Baten Analyses) en MIRT-systematieken. Laten we hopen dat de nieuwe departementen van I&M en BZK en ELI straks ook rond de tafel gaan zitten en iets spannends, leuks en dynamisch gaan verzinnen als deze Partnership for Sustainable Communities. En dat wij straks, net als Neil Pearce kunnen zeggen: “ a window to a more responsive, pro-town, pro-city, pro-region federal government, has been opened. Let’s hope neither old-fashioned pork barrel practices, nor the bitterly negative politics of these times, slam it shut.”
Gehoord tijdens lustrumdiner van het Forum voor Stedelijke Vernieuwing op 30 oktober 2008:
/>Dat Amsterdam en Rotterdam met de prijs voor de beste stedelijke revitalisering van de afgelopen 25 jaar naar huis gingen, is natuurlijk bijzonder. We hebben het over de lustrumbijeenkomst van het Forum voor Stedelijke Vernieuwing, dat donderdagavond zijn vijfentwintig jarig bestaan vierde in de Grote Kerk te Den Haag. Ter gelegenheid daarvan werd een prijs uitgereikt aan de stad binnen het Koninkrijk die in het verleden de beste revitalisering heeft laten zien. Een jury bestaande uit Roger van Boxtel, Rein Geurtsen, Karin Laglas, René Scherpenisse en Gert-Jan Hospers had zeven steden genomineerd: Amsterdam, Den Haag, Groningen, Maastricht, Rotterdam, Tilburg en Willemstad (Curacao). Vervolgens hadden de vijfenzestig leden van het Forum uit deze zeven steden door middel van een schriftelijke stemming de beste gekozen.
Dat uitgerekend de twee grootste steden van het land, met hun typische grotestadsproblemen, door de 65 stemmende leden van het Forum als winnaars werden aangewezen in plaats van in de hoek gezet van de zwakke broeders, heeft niets te maken met een eventuele Randstedelijke oriëntatie van het Forum voor Stedelijke Vernieuwing, zoals een teleurgestelde burgemeester van Tilburg na afloop verkondigde. Het geeft vooral aan dat de grote steden in dit land weer op het netvlies staan. Weg uit de hoek van de problemen. Terug op het toneel. Kennelijk wordt dat door de leden van het Forum ook zo gezien.
Blijft staan dat Groningen en Maastricht de mooiste steden van Nederland zijn. En dat Tilburg en Willemstad van ver gekomen zijn en hele bijzondere prestaties hebben geleverd. Wat een geweldige avond was het! En wat een verrassende uitslag.
reacties