Unequal geography

On 31 oktober 2014, in economie, by Zef Hemel

Gelezen op CityLab (The Atlantic) van 20 oktober 2014:

Are big successful cities the new normal?” Dat vraagt de Canadees-Amerikaanse economisch geograaf Richard Florida zich af naar aanleiding van nieuw onderzoek van Josh Lehner naar werkgelegenheidsgroei tussen 2007 en 2013 in Amerikaanse steden. Een artikel van zijn hand stond onlangs te lezen op CityLab. De bestudeerde periode betreft die van de economische crisis, die volgens Florida een ‘great reset’  is waarin alles anders wordt. Wat er zoal anders is geworden? Volgens Lehner, werkzaam bij het Oregon Office for Economic Analysis, zijn het de sterker wordende agglomeratievoordelen. Alle Amerikaanse steden, schrijft hij, werden hard geraakt in de eerste jaren van de crisis, maar daarna veerden ze op. Echter, vooral de grote steden met meer dan 1 miljoen inwoners creëerden toen meer banen, beduidend meer dan de kleinere steden.

Bezien over een langere periode blijkt dat tot 1995 de kleinere steden nog relatief meer banen schiepen dan de grote, maar daarna verandert dit. Tot 2008 doen de grote het niet slechter dan de kleine, waarna de grote metropolitane gebieden consequent beter gaan presteren. Die tussenperiode van gelijke groei was volgens Lehner het gevolg van de door de Amerikaanse overheid aangejaagde hypotheekmarkt met goedkope leningen, waarvan vooral de kleinere steden profiteerden en die ook mensen uit de steden heeft weggezogen. Maar in de crisis houdt deze bevoordeling op. Dan wordt zichtbaar dat de grote metropolen het gewoon beter doen. Lehner wijt dit aan hele sterke agglomeratievoordelen. Florida: “Larger metros, it seems, are the main beneficiaries from the ongoing clustering of talent, industry and investment that are part and parcel of our increasingly spiky and unequal geography.” Het is nog even wennen. VINEX bevoordeelde de kleinere steden in ons land, maar de grote steden presteren economisch gewoon beter. Jammer alleen dat onze grote steden relatief klein zijn. Waren ze groter, dan had onze economie het beter gedaan.

Tagged with:
 

Vrouwensteden

On 16 november 2012, in economie, politiek, by Zef Hemel

Gelezen in Het Parool van 16 augustus 2012:

In Saoedi Arabië wordt een begin gemaakt met de bouw van speciale vrouwensteden; dat zijn industriële steden net buiten de bestaande steden waar alleen vrouwen mogen werken. De eerste vrouwenstad wordt gebouwd bij Hofuf, in het oosten van het koninkrijk. Het is een initiatief van de ultraconservatieve krachten in het land. Zelfs de Kamer van Koophandel is er geen voorstander van. Haar adjunct-directeur werpt tegen dat het land meer dan 3.000 fabrieken telt waar zeker 300.000 vacatures openstaan, maar die vacatures mogen niet met eigen vrouwelijk personeel worden vervuld. Men trekt liever mannelijke immigranten aan om het werk te laten doen. Bovendien mogen vrouwen nog altijd geen opleiding volgen in industriële vakken, dus waarom zou je speciale steden hiervoor inrichten? Het antwoord van de regering is dat de vrouwen tewerkgesteld zullen worden in lichte en schone onderdelen van de industriële processen, in keurige en veilige omgevingen. Vooralsnog reageert de bevolking rustig. Iedereen weet dat het nog jaren zal duren voordat de eerste steden zullen worden opgeleverd. Toch zou die bij Hofuf volgend jaar al moeten worden opgeleverd.

In de vrouwenstad van Hofuf zullen naar schatting 5.000 banen worden geschapen. Het gaat om werkgelegenheid in de textielindustrie, voedingsmiddelenindustrie en farmaceutische industrie. Zowel de leiding als het personeel zal vrouwelijk zijn. Dagelijks zullen de vrouwen forensen tussen hun woonhuis in Hofuf en het werk in de vrouwenstad. Men verwacht grote interesse. 65 procent van de Saoedische vrouwen zou wel willen werken, maar mag het niet. Het Parool: “Of de vrouwenstad een feministische doorbraak is, valt te betwijfelen. Vrouwen mogen dan wel werken, maar alleen daar waar niemand ze ziet.” Al deze informatie lijkt afgeleid van een artikel in The Guardian. Ook het Franse Le Monde citeerde eruit. Zij zijn ook de belangrijkste bronnen van het verhaal in Het Parool. Ikzelf moest vooral denken aan kunstenaar Joep van Lieshout. Hij zou een prachtige vrouwenstad kunnen ontwerpen.

Tagged with: