Vijfde bezoek aan Tokyo en opnieuw ben ik diep onder de indruk van deze geweldige megastad. Ik moest weer denken aan dat kaartje in Roman Cybriwsky’s boek over Tokyo (1998) waarop alle voorgestelde alternatieve locaties voor de nieuwe hoofdstad van Japan staan afgebeeld. Weg uit de drukte, weg uit de congestie, hoe vaak is er niet voorgesteld om de hoofdstad van Japan te verplaatsen naar een andere, veel rustiger plek, desnoods richting het noordelijke, koude en afgelegen eiland van Hokkaido. Belangrijkste motief was telkens het grote gevaar van verwoestende aardbevingen in het gebied waar Tokyo zich bevindt. Want uitgerekend waar de 37 miljoen mensen in de Kanto vlakte samendringen bestaat de grote kans dat op niet al te lange termijn de aarde zal opensplijten en, net als in 1923, alles wat mensen daar hebben gebouwd – daarbij niets en niemand ontziend – zal vernietigen. Maar ook de congestie en de bevoordeling van Tokyo ten opzichte van het rest van het land werden en worden genoemd. Cybriwsky noemt de Committee for Relocation of the Capital onder leiding van Uno Osamu die in december 1995 de Japanse regering voor het laatst adviseerde de hoofdstad elders opnieuw op te bouwen. De werken dienden volgens de commissie uiterlijk in 2000 te starten. Waarom is er niets met dat rapport gebeurd?
Op het moment dat de zakenman Osamu zijn advies aan de Japanse regering uitbracht was over de exacte locatie politiek nog niets beslist. Vele opties dienden zich aan. Al in 1960 was voorgesteld aan de voet van Mount Fuji een nieuwe hoofdstad op te trekken. In die tijd gingen ook stemmen op om de hoofdstad te vestigen in het centraal gelegen Nagoya of in Sendai. Maar sommigen meenden dat niet Nagoya of Sendai, maar de oude hoofdstad Kyoto daarvoor eerder in aanmerking kwam. Veel afgelegen gebieden wierpen zich daarna op en meenden dat uit een oogpunt van een meer evenwichtige economische regionale ontwikkeling hun achtergestelde positie voldoende aanleiding was om in aanmerking te komen. Even werd zelfs overwogen om de hoofdstadfunctie te spreiden over verschillende locaties langs de hogesnelheidslijn tussen Tokyo en Osaka. Ten slotte was er nog de optie een compleet nieuw eiland in de Baai van Tokyo op te werpen waarop de hoofdstadfunctie opnieuw opgetrokken zou kunnen worden. Negen criteria gaf de commissie-Osamu de regering mee voor de uiteindelijke keuze. Het kwam er echter niet van. Tokyo is ook 25 jaar later nog steeds de Japanse hoofdstad. Iedereen in dit land wacht dus in spanning op de grote aardbeving die de hoofdstad, tevens grootste stad op aarde met de grond gelijk zal maken. Maar ach, Tokyo staat nog steeds overeind.
Geef een reactie