In de mooie raadzaal van het voormalige raadhuisje van Usquert, een ontwerp van H.P. Berlage, gaf ik afgelopen zondag een lezing. Onderwerp: ‘Wat kunnen we leren van China’. Mijn voordracht ging over onze agressieve houding ten aanzien van onze fysieke leefomgeving. We vervangen en slopen het oude en maken liefst alles nieuw. Alternatief voor maken is vinden, en als illustratie daarvan noemde ik het Chinese initiatief om historische wandelpaden terug te brengen op het platteland van Zhejiang, China, als vorm van geslaagde revitalisering. Erfgoed, zei ik, is geen luxe, maar de bron van herstel en klimaatadaptatie: niet maken maar vinden dus. Na afloop begon iemand uit het publiek over de trekweg langs het Warfhuisterloopdiep. Volgens een gemeentelijk collegebesluit van 24 oktober jongstleden zal de historische trekweg worden verlegd en verbreed. Argument: de weg verkeert in een slechte staat en dreigt door de slechte beschoeiing te verzakken. De genoemde Trekweg had ik vorig voorjaar gelopen, dus ik wist waarover ze het had. De mevrouw zei dat ze zich grote zorgen maakte over de ingreep en wees op het historische karakter van het oude pad tussen Warfhuizen en Leens. De dag erna stuurt ze me een historische kaart.
Ik besluit tot nader speurwerk. Zo lees ik bij Ben Westerink dat de Trekweg het oude jaagpad is tussen Ulrum en Winsum (De Marne: een landschap op kwelderwallen, 2003). In 1659 kwam hij gereed. Ook bijzonder: in die tijd waren alle wegen in het Marnegebied nog overhard en ze zijn even oud als de woonplaatsen. Het Warfhuisterloopdiep waarlangs de smalle weg loopt blijkt het restant van een vergraven kreek waarlangs ooit de wierden van Warfhuizen zijn ontstaan. Rond 1800 was alleen de Trekweg met puin verhard. Vooral het deel tussen Warfhuizen en Abelstok wordt door Westerink geprezen: “Het is een schilderachtig pad dat noodt tot een wandeling. In de met eeuwenoud puin versterkte bermen groeien Bosaardbei, Ratelaar, de Gele en Paarse morgenster.” De mevrouw heeft gelijk. Ik kan haar zorg alleen maar delen. Niet voor niets is de Trekweg onderdeel van het Nederlands Kustpad deel 3. Hoezo verbreden? In China zouden ze zo’n historisch pad nooit verleggen, laat staan verbreden. Ze zouden het juist in ere herstellen, in een diep besef van het historische karakter en de schoonheid van het oude trace. Zo’n Trekweg zou zelfs aanleiding zijn om dorpen als Warfhuizen een nieuwe impuls te geven.
Geef een reactie