Wenling

Na vijf dagen lopen zijn we tenslotte aanbeland bij het einde van de Tang Poetry Road, zuidelijk van Wenling, dichtbij Yuhuan. Dit is de kust. Tot hier wandelden de Chinese dichters en schilders uit de Tang dynastie vanuit Hangzhou, onderweg het Chinese landschap bezingend. Hun historische voetpaden worden de laatste jaren terugevonden en waar mogelijk hersteld. Verder kunnen we niet. Boven ons een gesloten achtbaan, onderdeel van een pretpark aan zee. In dat park ontwaar ik ook een glazen brug die bezoekers angst moet aanjagen, maar niemand gaat er overheen. Teveel glazen bruggen over spectaculaire ravijnen zijn er de afgelopen jaren in China gebouwd, vermoed ik. Vóór ons begint een smal pad dat leidt naar de kliffen. Er schijnt een warme middagzon, regenbuien zijn opgelost of voorbijgetrokken. Dit hier was ooit een eiland. Maar in de twintigste eeuw heeft men de inhammen tussen de rotsachtige eilanden en het vasteland ingepolderd. Een ritje naar het strand is nu een peulenschil. Scherend langs een groot industrieterrein kun je fel gekleurde zwembanden kopen. Voor een duik in de Oost-Chinese Zee.

De kliffen zijn mooi, zeker tegen de strakblauwe lucht steken ze met hun lichte steen fraai af. Als we het pad inslaan, horen we bijzondere vogelgeluiden. Even later ontwaren we beneden ons een verlaten dorp. De meeste huizen zijn vervallen tot ruïnes. Dit land voelt als periferie. Mensen zijn hier de laatste decennia weggetrokken. Mooie, ruige kust maar te weinig strand, dus geen perspectief. Dit is het probleem van zowel de periferie als de bergen: wat heb je er te zoeken? Vergeet niet dat Shanghai op vier uur afstand ligt, maar ook het nabije Wenling kiest voor industrialisatie. Als we onze ogen goed de kost geven, zien we dat enkele huizen in het verlaten dorp onder ons toch zijn bewoond. Een enkeling lijkt naar zijn oude dorp te zijn teruggekeerd. Het dorpsstrandje is nu bezet. Ik zie ook een hond. Maar een pad naar beneden zie ik niet en de vraag is hoe de mensen daar met hun auto kunnen komen. We geven het op. We nemen foto’s op de hoogste klif en wandelen tevreden terug.