Eind oktober verscheen er in de Volkskrant een uitstekende ‘long read’ van Amerika-correspondent Michael Persson, getiteld ‘Een exceptioneel onaardig land vol aardige mensen’. Aanleiding waren de Amerikaanse presidentsverkiezingen. In plaats van het vizier te richten op de twee strijdende kandidaten koos Persson, van wie onlangs ‘De val van Amerika’ verscheen, voor een reis vanuit New York naar de heuvels ten zuiden van Pittsburgh in Pennsylvania. Daar ontmoette hij mensen die meenden dat New York leegliep en dat de stad in een spookstad was veranderd. Dat vonden ze helemaal niet erg. “Laat de stad maar kapotgaan. Waarom moeten wij ze redden? Dat zijn geen Amerikanen.” Persson schrok. Hij ontdekte dat de mensen hier op het platteland als volgt redeneerden: Democratische steden = Democratische inwoners = Black Lives Matter = socialisten = anarchisten = terroristen. Ze leken niet door te hebben dat New York een nettobetaler aan Washington is, en dat deze plattelandsgebieden netto-ontvangers zijn. En New York loopt niet leeg, maar heeft het wel moeilijk. Zonder een welvarend New York wacht de armoede, ook op het uitgestrekte platteland. Persson concludeert: “Het is, in zekere zin, de wraak van het platteland op de stedelijke elite, die natuurlijk jarenlang heeft neergekeken op het ‘flyover country’ van Pennsylvania.”
Volgens Persson is er in Amerika sprake van een enorme kloof tussen stad en platteland. De stad kijkt neer op het platteland. Het platteland gunt de stad zijn succes niet. Het denkt zelfs dat het er het slachtoffer van is. De schaduwkanten van dat grootstedelijke succes – hoge huizenprijzen, woningnood, criminaliteit, een gejaagd leven, keihard werken – ziet ze niet of wil ze niet zien. Er is zelfs sprake van leedvermaak nu door Corona juist de grote steden het moeilijk hebben. Ondertussen vernietigt het platteland zichzelf. Want in de heuvels van Pennsylvania ontmoet Persson twee mannen van een gasbedrijf die boortorens inspecteren waarmee de grond wordt opengebroken in hun zoektocht naar gas. “Zie je deze vallei?” zeggen ze tegen Persson. “Dit is wat Amerika is. Bossen. Boerderijen. Grondstoffen. Mensen die elkaar kennen en die voor elkaar zorgen.” Persson zag echter vooral werkloosheid, armoede, resten van hoogovens en lege Chevrolet-fabrieken. De meedogenloze ‘fracking’ door het gasbedrijf komt daar nog eens bij. “Dit verhaal gaat over wat Amerika is,” besluit Persson: “Een land dat zichzelf de afgelopen jaren is tegengekomen, en geschrokken is van wat het heeft gezien.”
Geef een reactie