Eerder al schreef ik hier een blog over de penibele situatie in New York als gevolg van de pandemie. Ik noemde de vooruitzichten dystopisch. Afgelopen week zei Richard Ravitch tegenover de New York Times dat de metropool van 19 miljoen inwoners een financiële crisis tegemoet gaat die vergelijkbaar is met die van de jaren ’70. Ravitch was destijds een van de mensen die de boekhouding van de stad weer op orde moesten proberen te brengen. Gisteren kwam de genadeklap: Moody’s Investors Service waardeerde zowel de obligaties van zowel New York City als de staat New York ter waarde van resp. 38,7 en 65 miljard dollar af, van Aa1 naar Aa2. Reden: de economische motor van de Verenigde Staten wordt ongekend hard geraakt door Covid-19. Moody’s verwacht dat het een hele tijd zal duren voordat de metropool er weer bovenop komt. Het slechte nieuws greep burgemeester De Blasio aan om opnieuw hulp in te roepen van Washington. Want geld lenen door de stad wordt nu veel duurder. Maar hulp krijgt hij niet. De zittende president meent dat het een griepje betreft en dat het wel overwaait. Ondertussen heeft hij zelf corona opgelopen. En dat in verkiezingstijd.
De afwaardering komt op het moment dat New York zijn scholen heropent. Het aantal besmettingen in de stad neemt ondertussen toe. Er zijn al 33.000 New Yorkers bezweken aan het virus. In juni jongstleden was het werkloosheidscijfer van de stad opgelopen naar 20,4 procent. Er komt ruim 7 miljard dollar minder binnen bij de gemeente. Die heeft al 22.000 ambtenaren moeten ontslaan. Daarom vraagt de burgemeester 5 miljard aan de gouverneur van de staat New York om de komende twee jaar te overbruggen, maar Cuomo heeft dit al afgewezen. De salarissen van de openbare scholen moeten ondertussen worden betaald, de gezondheidszorg behoeft een injectie en Thanksgiving nadert. Zullen de andere twee rating institutions (Fitch en Standard & Poor) volgen? De komende drie maanden worden cruciaal. Gaan we terug naar de tijd van Jane Jacobs? Haar ‘Death and Life of American Cities’ schreef ze begin jaren ’60. Dat was een heel beroerde tijd voor grote steden als New York. En daarmee voor de hele wereld. Want wie zijn grote steden niet koestert kan ze ook niet meer afromen.
Geef een reactie