Gelezen in ‘Parisians. An Adventure History of Paris’ (2010) van Graham Robb:
Bijzonder boek gelezen over Parijs. Echt een aanrader. In twintig hoofdstukken beschrijft de Brit Graham Robb de veelbewogen geschiedenis van Parijs aan de hand van een hele reeks ooggetuigenverslagen, hij put uit de levens van Napoleon, Marie-Antoinette, de boevenvanger Vidocq, de fotograaf Marville en stedenbouwer Haussmann, de vrouw van Emile Zola, de schrijver Proust, de schurk Hitler, de presidenten De Gaulle, Pompidou, Mitterand en Giscard, maar ook gewone jongens als Sarko, Buma en Zyed. Mooi is hoe hij Haussmann neerzet als opdrachtgever van de fotograaf Marville, die alle delen van Parijs die Haussmann gaat afbreken eerst moet vereeuwigen. Op de foto’s herkende de stedenbouwer het werk van zijn voorganger Rambuteau, met zijn zuinige stijl. Parijs, dat honderdvijftig jaar later een vijfde van het elektriciteitsverbruik van heel Frankrijk voor zijn rekening neemt en dat twee hoogspanningsringen kent met een sterk verschillende voltage – een op 24 kilometer van het centrum verwijderd, de ander op een afstand van 16 kilometer –, voert zijn elektriciteit naar wisselstations als die van Clichy, waar 20.000 volt wordt omgezet naar lagere voltages. Hier verschuilen Bouna en Zyed zich op een avond in 2005 voor de politie. Al snel worden ze omsingeld. Om half zes ‘s gaan ze het wisselstation binnen. Om 12 minuten over zes heft een van de jongens zijn armen ten hemel. Is het ongeduld of wanhoop? Op dat moment slaat de vlam in het verdeelstation.
Hierna beschrijft Robb de gebeurtenissen in de Parijse banlieus in het jaar 2005. Begin november werd de hoofdstad omsingeld door een ware brandhaard van opstanden. De minister van Binnenlandse Zaken sprak van extreem geweld dat zelden eerder in Frankrijk was vertoond. Maar volgens Robb wisten de betrokkenen wel beter. Misschien, zo schrijft hij, zullen de onlusten in de buitenwijken van Parijs, net als eerdere revoltes, worden gezien als de geboorteweeën van een nieuwe metropool. Immers, sinds de vroege Middeleeuwen groeit de stad heftig, bij vlagen, keer op keer. Groter en groter werd ze. Inmiddels bestrijkt ze al het gehele stroomdal van de Seine. Elke nieuwe vloedgolf lijkt de stad te vernietigen, maar elke keer weer herrijst een nieuw Parijs uit haar as. Een volgende generatie moet de stad opnieuw gaan ontdekken. Deze kinderen uit Afrika, het Midden-Oosten en Oost-Europa zijn óók Parijzenaren, ze zijn de allenieuwste. “The racaille were marking their tribal territories in that great grey mass of buildings between wooded massif of Meudon and the plains of the Beauce and the Brie.”
Geef een reactie