Stad van goud

Gelezen in ‘Dubai. The Story of the World’s Fastest City’ (2009) van Jim Crane:

Dubai doet inderdaad sterk denken aan Shenzhen, meer nog dan aan Las Vegas. De groei van de stadstaat in het Midden-Oosten ging eigenlijk pas in 1985, met de bouw van het WTC, van start. Dertig jaar later overtreft de skyline van de jonge megastad al bijna die van New York. Wie de uiterst moderne metro neemt of de King Zayeed Road helemaal afrijdt, beweegt zich door een kilometerslang oerwoud van de meest bizarre wolkenkrabbers die in dichte clusters haastig lijken te zijn weggezet langs de kustlijn, een soort Manhattan aan de Perzische Golf. Ook het Chinese Shenzhen heeft in extreem korte tijd een soortgelijke krankzinnige groeispurt doorgemaakt en net als daar is die belachelijk snelle groei gefundeerd op de instelling van tal van Economic Zones, waar milde belastingregimes gelden voor onderdelen van het internationale bedrijfsleven. Een andere pijler is de luchthaven. Alleen door de lucht kan men de miljoenenstad bereiken. Geen wonder dat Dubai International Airport midden in de stad ligt en zowel over de weg als met de metro snel is te bereiken. De stad kijkt trouwens uit naar de opening van de nieuwe luchthaven in het zuidelijke deel, waar Dubai South menig nieuw vastgoedavontuur zal gaan genereren, te beginnen met de Wereld Expo pal naast het nieuwe vliegveld. Tussen de twee vliegvelden in, op de plaats van de vroegere militaire barakken, wordt op dit moment het nieuwe stadscentrum gebouwd: Burj Khalifa.

Minstens zo indrukwekkend tijdens mijn recente bezoek vond ik Sonapur – Al Muhaisnah 2, maar voor de Indiërs ‘Stad van Goud’ –, dit is het stadsdeel waar meer dan tweehonderdduizend Aziatische arbeiders dicht opeengepakt en in afzondering samenwonen in pensions en barakken. Sonapur – zeg maar gerust het grootste werkkamp op aarde – ligt dicht bij het vliegveld. Meer dan de helft van de inwoners is Indiër, de rest komt uit Pakistan, Bangladesh en Sri Lanka; honderd procent is man. Zij zijn het die Dubai opbouwen. Een deel leeft illegaal omdat hun werkvergunningen zijn verlopen. Elke ochtend en avond worden de legalen in oude Indiase bussen tussen de bouwputten en woontorens in aanbouw en hun verblijfplaats heen en weer gereden. Dubai beschouwt hun aanwezigheid als een groot gevaar. Stakingen komen er regelmatig voor. Toeristen willen niet met wantoestanden worden geconfronteerd. Dit heeft de autoriteiten doen besluiten om de woon- en leefomstandigheden van de arbeiders in Sonapur te verbeteren. Sjeik Mohamed waakt er persoonlijk over. Bedrijven worden gemaand de onderkomens van hun personeel op te knappen. De verbeteringen zijn al duidelijk zichtbaar. In het stadsdeel is het daardoor tot op heden rustig gebleven en door de bouw van de nieuwe, verbeterde onderkomens groeit Dubai ook hier pijlsnel. Hoewel de ongelijkheid groot blijft, gaat ook de onderklasse in deze multiculturele smeltkroes erop vooruit. En iedereen heeft werk. Dat is ongekend in het Midden Oosten.