Hemelvaart

Gelezen in Pale Blue Dot (1996) van Carl Sagan:

Vanavond om 22.00 uur te zien op National Geographic: de bouw van de hoogste toren van China in Guangzhou, ontworpen door Mark Hemel en Barbara Kuit. What’s in a name? Zelf kan ik er ook wat van. Op het moment dat de Voyager 1 ons zonnestelsel verliet, maakte hij bovenstaande foto van de aarde. Van 4 miljard mijl afstand ziet de aarde er dus zo uit: a pale blue dot. Carl Sagan liet zich erdoor inspireren en schreef een boek, getiteld ‘The Pale Blue Dot. A Vision of the Human Future in Space’. Ik citeer: “There is perhaps no better demonstration of the folly of human conceits than this distant image of our tiny world. To me, it underscores our responsibility to deal more kindly with one another, and to preserve and cherish the pale blue dot, the only home we’ve ever known.” Zolang er geen tweede planeet met leven is, moeten we het met de aarde doen. Zoiets.

Onwillekeurig moet ik denken aan de briljante roman van Toby Litt, ‘Journey into Space’’. Dat boek verscheen tien jaar na Sagan’s boek en lijkt gebaseerd op dezelfde foto. Het begint met een scene vanuit een ruimteschip dat reeds lang geleden de aarde heeft verlaten en dat op zoek is naar een andere planeet met leven. De generatie die opgroeit in het ruimteschip heeft de aarde nooit gekend en weet dat pas hun kinderen de eindbestemming zullen bereiken. De jonge August en Celeste proberen zich een voorstelling van de aarde te maken. Wat is gras, wat is een boom, wat is een park? “August, still flat on his back, closed his eyes again and tried to untense all the muscles in his body: he wasn’t there, where he’d described: Central Park, New York.”