Vanaf grote hoogte kijken we door het kleine torenvenster in noordelijke richting. Dit is Uitwierde, de rand van Delfzijl. Daar in de verte ligt Eemshaven. Het ochtendlicht strijkt over de boomkruinen beneden ons. De stevige toren die we zojuist hebben beklommen is rond 1200 gebouwd. Er steekt een klein wit balkonnetje naar buiten, maar dat is van recente datum. We durven erop te gaan staan. Slechts een vaag idee hebben we over waar we vandaag zullen gaan lopen. Het weer is heiïg. Eenmaal beneden beginnen onze benen in de richting van Holwierde te bewegen, na Holwierde door naar Bierum en in Bierum naar de zeedijk. Onderweg spreken we over intuïtie en hoe die te gebruiken. Eerst zien we tulpenvelden (sic!). Daarna passeren we het erf van Bakker Bierum, een boerenbedrijf van liefst 700 hectare en daarmee een van de grootste landbouwbedrijven van Groningen. Verderop is al de dijk of liever: de dubbele dijk. Bij de recente dijkverzwaring is hier een extra dijk achter de zeedijk gebouwd en nu wordt er een duiker geplaatst die in de toekomst zeewater in het tussengebied zal spuien. Ineens weet ik het weer. Bakker Bierum heeft deze grond aan de provincie in erfpacht gegeven voor de duur van twintig jaar. Die wil daar gaan experimenteren met zilte teelten. Over die transactie is veel te doen geweest. Veel te duur. Ongunstig. Zware bevoordeling. Verdacht.
Op de verhoogde dijk hebben we opnieuw zicht op de Eemshaven, maar dit keer van nabij. De grijze RWE-centrale torent 100 meter boven het maaiveld, het witte datacenter van Google schittert juist breed en plat, en overal zien we windmolens. Geen vogel te bekennen. Ook in de belabberde staat van de natuur moet de dubbele dijk (tijdelijk) verandering brengen. Mijn wandelgast vertelt over de Eems en hoe de Duitsers hun vaargeul naar Emden jaarlijks baggeren. Hij is zeezeiler. Vaar je de Eems op, zegt hij, dan is het water daar levenloos, troebel. Er bestonden plannen om de vaargeul met nog tenminste 1 meter te verdiepen. In ‘Verdieping van de Buiten Eems tot Emden’ (2008) lees ik dat er twintig jaar geleden gelijktijdig een procedure voor verbreding van de vaarweg boven Eemshaven liep. Voor LNG- en kolenschepen tot 300 meter in de rechte delen en in de bochtgebieden tot 400 meter. Op de terugweg vertelt mijn wandelgast over een nieuw plan om een kunstmatig eiland in de Noordzee schuin boven Eemshaven te maken. Deze Ballonplaat, nu nog 6 meter onder de zeespiegel, zou daartoe flink worden opgehoogd met baggerspecie. Jaarlijks zou het 18 miljoen euro aan baggerkosten besparen en een goede uitvalsbasis zijn voor de aanleg en het onderhoud van grote windparken. Hij heeft het zelfs over een 27 kilometer lange tunnel naar het eiland, vol met elektriciteitskabels en waterstofleidingen. Ik begrijp het. Die dubbele dijk bij Bierum is klein bier vergeleken bij wat er hier allemaal staat te gebeuren.
Geef een reactie