Gelezen in NRC Handelsblad op de achterpagina van feburari 2008:
Iets lager dan de TV-toren van mijn broer (Mark Hemel) in Guangzhou, China, wordt het gebouw van Norman Foster in Moskou. Het zal verrijzen aan de rivier de Moskwa, op zo’n zeven kilometer van het Kremlin, het wordt 450 meter hoog en 620 meter breed. Er komen 3000 hotelkamers in, 900 appartementen, een school, een museum, een bioscoop, drie theaters en een parkeergarage voor 14.000 auto’s. Het gebouw krijgt de vorm van een gigantische glazen piramide. Ook dit gebouw stelt de vraag waarom een dergelijk krankzinnig architectonisch gedrocht überhaupt gerealiseerd wordt.
Ik kan slechts verwijzen naar Deyan Sudjic’s The Edifice Complex. How the Rich and Powerful Shape the World (2005). Daaruit citeer ik graag de eerste zin uit het laatste hoofdstuk, getiteld ‘An Incurable Condition’: "Enough empires have collapsed immediately after their rulers have finished building a sumptuous capital city, ostensibly for the national good but more likely to personify and glorify their regimes, to suggest that architecture is not always a particularly effective political tool." Heerlijk, die Engelse understatements. En wat een gevaar schuilt er in architectuur die door machthebbers wordt omarmd, zeker wanneer deze flink de hoogte in gaat. Hoe staat het ook alweer met de Utrechtse Belle van Zuylentoren?
Geef een reactie