Gelezen in NRC Handelsblad van 4 december 2019:
Bron: CBS/Kadaster (stijging huizenprijzen – rood: Amsterdam)
Goed voorstel van Mark van Houdenhoven in NRC Handelsblad van 4 december. In ‘Geef zorgwerker in dure stad woontoeslag’ voert deze bijzonder hoogleraar Economische bedrijfsvoering in de gezondheidszorg aan de Radboud Universiteit een pleidooi voor de invoering van een regiocomponent in de cao die rekening houdt met veel hogere kosten van levensonderhoud in steden. Ambtenaren in de zorg, onderwijs, openbaar vervoer, politie, brandweer enzovoort krijgen nu overal hetzelfde bedrag uitgekeerd, terwijl de kosten van levensonderhoud in de grote steden van de Randstad veel hoger zijn dan elders. Die verschillen nemen toe. Vooral na de financiële crisis koken de steden over. Het wonen dreigt daar voor ambtenaren onbetaalbaar te worden. In een hoogconjunctuur met een gespannen arbeidsmarkt heeft dat ongewenste effecten. Afgelopen winter moesten scholen in Amsterdam tijdelijk sluiten; ook politiebureaus gingen ‘s nachts dicht. Vandaar het pleidooi van de hoogleraar, die tevens directeur van een groot ziekenhuis is, om personeel te compenseren. Met alle kosten,meent hij, kun je niet rekening houden, maar wel met de snel oplopende woonlasten.
Vroeger, toen er nog geen cao’s waren, werden ambtenaren in de grote steden beter betaald dan daarbuiten. Soms liep het verschil wel op tot tien procent. Het leven is steden is nu eenmaal veel duurder. Maar dat was in de tijd dat grote steden nog zelf de inkomstenbelasting mochten vaststellen. In 1929, aan het begin van de crisis, maakte de regering Colijn hier een einde aan. Piet de Rooy, emeritus-hoogleraar Geschiedenis, in Ons Amsterdam (oktober 2011): “De eigen bevoegdheid van gemeenten om inkomstenbelasting te heffen, wat ook een bruikbaar instrument had kunnen zijn in de crisisjaren, was al voor die tijd ongedaan gemaakt door nieuwe wetgeving. Het rijk trok de belastingheffing naar zich toe en verdeelde de opbrengst volgens eigen criteria via het Gemeentefonds. Zo kreeg het rijk meer invloed op het gemeentebeleid.” Het waren ambtenaren die in de ogen van de regering vooral moesten inleveren. De Rooy: “In 1932 werd via het Gemeentefonds de rijksbijdrage aan de salarissen van gemeentepersoneel ineens met 3% gekort. ‘Maar dat kan niet,’ zei Amsterdam, ‘dat is in strijd met de afgesproken arbeidsvoorwaarden!’ Dan betaal je het maar uit een andere pot, antwoordde de regering.” Die houding, die is ontwikkeld in de crisis van de jaren ‘30, geldt nog steeds. Het ‘linkse’ Amsterdam plust bij uit eigen kas. Een regiocomponent lijkt niet onredelijk.
Geef een reactie