Geen grap

Gelezen in NRC Handelsblad van 3 maart 2014:

Hoe werkt De Nieuwe Wibaut? De nieuwe praktijkleergang van de gemeente Amsterdam zoekt naar nieuwe, opener manieren van werken door de gemeente. De leergang speelt in de praktijk van alledag, gewoon op straat. Er worden door zelfsturende team van gemeenteambtenaren in vier weken tijd platforms ontwikkeld die collectieve intelligentie genereren. Er wordt vooral geluisterd en gecommuniceerd. Op locatie. Meer is het eigenlijk niet. De platforms worden gebouwd rond concrete maatschappelijke vraagstukken die ergens in een buurt spelen. Alles is gericht op samenwerking. Met maatschappelijke groeperingen. Om de kwestie op te lossen. En het werkt, dus zonder een grootschalige reorganisatie die alles binnen de gemeente overhoop haalt. Afgelopen semester deden tachtig ambtenaren mee, dit lopende semester werken opnieuw bijna tachtig ambtenaren aan hele concrete vraagstukken ergens in Amsterdam. Het maakt niet uit wat het is. Alles wordt opgelost. Samen.

Dit gebeurt niet alleen in Amsterdam. Een mooi voorbeeld van hoe het werkt vond ik afgelopen maand in NRC Handelsblad. In ‘Het grote verhaal’ van maandag 3 maart beschreef Sheila Kamerman de werkwijze van politieagent Wilco Berenschot in Rotterdam. Berenschot werkt in de wijk Het Nieuwe Westen. Dat is een gemengde volksbuurt tegen het centrum van Rotterdam aan. De werkwijze – een beproefd prototype -  is er een van open communiceren. Dat doet de politieman via Twitter en Skype. Een antwoord krijgt de twitteraar direct. Maar ook heeft Berenschot zijn ‘mobiele wijktafel’. Die bestaat uit een Frans terrastafeltje en twee houten klapstoeltjes. Twee keer per week zet hij die ergens neer in de buurt. “De wijktafel is voor een gesprek. Met iedereen die wil. Gewoon om te horen wat er speelt.” Wie schuiven er aan? Zwerver, kraker, advocaat. Er wordt niet geklaagd. Nee, iedereen heeft informatie. Berenschot: “Dat verwacht je misschien niet. Maar ze wijzen feilloos het zebrapad aan waarvoor nooit iemand stopt. Daar ga je dan een keer extra surveilleren. En dan zien die kinderen ook: Hé, het helpt dat ik iets zeg.” Kleine dingen? Nee hoor, ook grote. Daar kan geen stadsmarinier of taskforce tegenover. Voor de Amsterdamse gemeentesecretaris – zelf een politieman – een lichtend voorbeeld.