Maar weer eens een fietstocht door de vier polders van de Tuinen van West gemaakt. De zon brandde fel, het was zomers weer. De rit voerde dwars door Amsterdam Nieuw-West, tot ik via de Osdorperban bij de stadsrand aanbelandde. Tegenover de ingang van de begraafplaats zit een Kentucky Fried Chicken. Even verderop blijkt een aanvang gemaakt met de bouw van het omstreden bedrijventerrein in de Lutkemeerpolder, pal achter de biologische boerderij De Boterbloem. Vrachtwagens rijden af en aan. Het slaat echt nergens op. De afslag van de A5 (Westrandweg) is er nooit gekomen. Toen die nog op de tekentafel lag had het logisch geleken om hier bedrijven te vestigen (heel Nederland doet dat, dus waarom Amsterdam niet). Maar nu landen ze plompverloren in een vruchtbare droogmakerij, totaal onbereikbaar vanaf de snelweg. En dat nog wel tegen de mooie begraafplaats Westgaarde aan. Aan de zijde van de snelweg, langs de ringvaart, trok de provincie Noord-Holland op het nippertje een smalle ecologische corridor voor ringslangen. Aan de andere zijde bouwde de gemeente een dierenasiel. Door het groen te schilderen lijkt het alle schaamte weg te willen kwasten. Wil Artis hier een Voedselbos maken? Zo gemakkelijk de geschiedenis van het Algemeen Uitbreidingsplan (1935) uitwissen is Amsterdam onwaardig. Ik bedoel, het is het woord ruimtelijke ordening niet waard.
Na mijn inspectieronde trad ik op als expert in een summer school van UU, TUe en WUR, getiteld ‘The Regenerative City’, die deze week in de Osdorperbinnenpolder is neergestreken. De studenten hadden het moeilijk, al was het maar omdat elke twee minuten een brullend vliegtuig laag over onze hoofden scheerde. Hoe kan je dan presenteren? De Tuinen van West liggen pal onder een van de aan- en afvliegroutes van de luchthaven. Dat verklaart waarom er hier verder niets mag worden gebouwd. Maar bedrijventerreinen zoals je ze rond Hoofddorp en Aalsmeer ziet mogen dus wel. Als ze tenminste willen komen. Want zonder afslag moeten de vrachtwagens via de begraafplaats. Als het moet, dan moet het. Als het maar geld oplevert. Levert landbouw nog iets op? Vermoedelijk te weinig. Daarover dus ging ons gesprek. En ja, als de ruimtelijke ordening nog had bestaan was er tenminste een goed verhaal geweest over deze groene polders en een effectief regime dat ze beschermde tegen het grote geld. Maar dat is er niet, want het landschap van een nuchtere 19e eeuwse droogmakerij als de Lutkemeerpolder is nu eenmaal weinig geliefd. Er is niet eens een mooi voetpad dat door de diepe polder voert. De opgave is dus eigenlijk óók om het landschap geliefd te maken. Tot die tijd blijft dit stukje Amsterdam een aanvliegroute, onderdeel van Aerotropolis Amsterdam.
Geef een reactie