Gelezen in ‘Planet of Slums’ (2006) van Mike Davis:
Om het jaar 2008 uit te luiden las ik, inmiddels geheel in de stemming gekomen door Naomi Klein en Jane Jacobs, ‘Planet of Slums’ van Mike Davis. Daarmee is het beeld van de toestand in de wereld op de drempel naar 2009 wel zo’n beetje compleet. De snelheid van urbanisatie is duizelingwekkend, aldus Davis. Het gaat veel harder dan de Club van Rome in 1972 voorzag. Maar het blijken geen steden van glas en staal te zijn, zoals de stedenbouwkundigen ons graag willen voorspiegelen, maar immense woongebieden, hoofdzakelijk opgetrokken uit ruwe baksteen, stro, gerecycled plastic, cementblokken en afvalhout. Geen skycrapers, maar slums. Sadr City bijvoorbeeld, in Bagdad, kweekvijver van het Mahdi-leger, een leger bestaande uit werkloze Irakeze mannen. Of Gaza City in de Gazastrook. Het is, in één zin samengevat, ‘back to Dickens’. De negentiende eeuwse Charles Dickens wel te verstaan. U weet wel, die van ‘Hard Times’, maar dan een keiharde eenentwintigste eeuws versie ervan. Hoe die eruit ziet? "Night after night, hornetlike helicopter gunships stalk enigmatic enemies in the narrow streets of the slum districts, pouring hellfire into shanties or fleeing cars. Every morning the slums reply with suicide bombers and eloquent explosions. If the empire can deploy Orwellian technologies of repression, its outcasts have the gods of chaos on their side."
Ik wens iedereen een zalig uiteinde. En hopelijk wordt 2009 een beter jaar.
Geef een reactie