Gezien in Museum Ludwig, Keulen, op 2 oktober 2010:
Op de tentoonstelling ‘Roy Lichtenstein. Kunst als Motiv’ in Keulen waren zo’n honderd werken van de Amerikaanse kunstenaar te zien, meest schilderwerken. De formaten waren aanzienlijk. Op het eind draaide een documentaire. Die duurde een half uur. Zeer de moeite waard. Lichtenstein komt erin aan het woord. Dikwijls betreft het oude fragmenten. Dat is niet zo gek. Immers, zijn hoogtepunt als pop-art artiest ligt in de jaren ‘70. Lichtenstein wordt niet alleen geportretteerd als twintigste eeuwse kunstenaar die graag op ironische wijze refereerde aan de geschiedenis van de kunst en die met zijn pop-art alledaags consumptiegedrag verbeeldde en omvormde tot commerciële kunst, hij komt ook naar voren als een kunstenaar die Indiaanse motieven verwerkte in zijn werk en bovenal een kunstenaar die woonde in New York. Hij was een goede vriend van galeriehouder Castelli. Ergens merkt Lichtenstein op dat de stad vol zit met tekens en symbolen en dat een metropool als New York vrijwel louter uit tekens bestaat. Zou je ze schrappen, voegde hij daaraan toe, dan bleven alleen nog wat muren en daken over. New York noemde hij een goudmijn voor kunstenaars die de tekens in de stad kunnen lezen en verstaan.
Op het eind van zijn leven trekt Roy Lichtenstein zich terug. We zien hem aan de kust, in een groot landhuis en op het strand. De voice over spreekt van een kunstenaar op leeftijd die de natuur herontdekt. Inderdaad, hij is verlost van alle tekens en symbolen. Hij schildert nog wel, maar zijn werk wordt minimalistisch. Zijn doeken refereren nu aan de Chinese landschapsschilderkunst. Niet de natuur als zodanig blijkt hem te interesseren. Zijn laatste inspiratiebron vindt hij nog steeds in New York. We zien hem als een oude man lopen door het Metropolitan Museum. Daar bezoekt hij een tentoonstelling over Chinese landschapsschilderkunst. De catalogus ligt in een vitrine op de tentoonstelling. Zijn laatste doeken hangen er tegenover. Ze zijn groot maar ingetogen. Het is schilderen in het licht van de eeuwigheid. In 1997 sterft Lichtenstein, 74 jaar oud.
Geef een reactie