Gelezen in NRC Handelsblad van 19 april 2013:
Wie kent ze niet? De gedistingeerde groene krantenkiosken van Parijs. De eerste moderne kiosk opende zijn luiken op 15 augustus 1857, ergens tussen République en Opéra. Daarna volgden er vele, alle volgens een uniform ontwerp. Ze waren bedoeld om moderne kranten in te verkopen. Ze hoorden bij de enorme stedelijke herstructureringsoperatie van baron Haussmann, die niet alleen de aanleg van boulevards omvatte, maar ook de aankleding van deze boulevards met straatverlichting, boombeplanting, parken, bankjes en kiosken. De prefect van Parijs, tevens directeur stadsontwikkeling, wilde met de kiosken een einde maken aan de wildgroei van rommelige krantenstalletjes op straat. Parijs kent tegenwoordig 340 kiosken, verdeeld over twintig arrondissementen. Honderd jaar geleden waren dat er nog 400. De helft van alle kranten wordt in Parijs in kiosken verkocht. Dit nieuws las ik onlangs in NRC Handelsblad.
Door de terugloop in de krantenoplages worden nu de Parijse kiosken in hun voortbestaan bedreigd. De afgelopen drie jaar daalde de krantenverkoop met niet minder dan 40 procent. De Parijzenaars houden van hun kiosken. Ze vinden de stalletjes even karakteristiek voor hun stad als de Eiffeltoren. De gemeente besloot daarop de salarissen van de kioskhouders te subsidiëren, maar desondanks daalde hun inkomen tot onder het minimumloon. In 2005 besteedde de gemeente het beheer van de kiosken uit aan het bedrijf MediaKiosk, waarin krantenuitgevers als Le Monde en Le Figaro minderheidsaandelen hebben. Er werden afspraken gemaakt aan de uitbreiding en vernieuwing van de kiosken. Het mocht allemaal niet baten. De laatste kans voor de kiosken lijkt nu de verkoop van branchevreemde producten, zoals souvenirs, zakdoekjes, kauwgom en condooms. Is het werkelijk? Het lijkt de Albert Cuyp markt wel. Kunnen gemeente en MediaKiosk niet iets spannenders verzinnen?
Geef een reactie