Superclubs

Gelezen in Dagblad De Pers van 4 augustus:

Niet dat ik de gratis bladen lees, maar ineens viel m’n oog op de kop van een artikel in Dagblad De Pers. Vanwege de titel ‘Superclubs niet uit de grootste steden’ nam ik een exemplaar. Simon Kuper is de auteur. Hij bericht vanuit Parijs. Hij citeert uit het nieuwste boek van Stefan Szymanski en hemzelf, getiteld ‘Why England loses: And Other Curious Football Phenomena Explained’. Daarin stellen zij de vraag waarom de grootste voetbalclubs niet uit de grootste steden van Europa komen. Het zijn namelijk vrijwel allemaal provincieclubs: Barcelona, Milaan, München, Manchester. Uit de hoofdsteden komt er vrijwel geeneen. Vreemd. De verklaring is deze: bijna alle beste voetbalsteden van Europa zijn ooit industriesteden in opkomst geweest. Daar werden de clubs groter dan in de hoofdsteden of de steden met een gevestigde hiërarchie. "In de meeste topvoetbalsteden in Europa arriveerden de migranten in een golf aan het eind van de negentiende eeuw. (…) Het tweede stadium van de explosieve groei van het voetbal voltrok zich in de jaren vijftig en zestig. Na de oorlog trok het ‘economische wonder’ in Italië massa’s arme boeren uit het zuiden naar het noorden. Veel van hen kwamen terecht in Turijn, waar ze auto’s produceerden voor Fiat en fans werden van het plaatselijke team: Juventus." In deze steden bestond er geen traditionele hiërarchie en waren de banden die de mensen hadden met hun woonplaats niet heel sterk. Die emotionele leegte werd gevuld door de voetbalclubs. "Nog steeds bepaalt de industriële revolutie hoe de aanhang van de Engelse voetbalclubs eruitziet," aldus Kuper.

En Nederland? Het verhaal klopt voor Feyenoord en PSV, minder voor Ajax. En het verklaart waarom Den Haag geen topclub kent. Kuper: "Parijs en Londen, de reuzen van Europa, zullen uiteindelijk ook de Champions League wel een keer winnen. Als dat gebeurt, domineren ze echt elk aspect van het leven in hun land." Kortom, er is nog hoop voor Ajax.