Pages
Stay In Touch
More
© 2013 Free State of Amsterdam
Gelezen in The New York Times van 11 februari 2019:
De ondergrondse van New York telt liefst 472 stations aan 27 metrolijnen, het is een van de oudste en grootste metrosystemen op aarde en het wordt zeer intensief gebruikt. En daar begint het probleem. Begin dit jaar riep de New York Times haar lezers op om verhalen in te sturen over ‘de hel’ van het dagelijkse metroleed in de stad. De speciale editie die daarover op 11 februari verscheen heette ‘The Major Meltdown Edition’. Ik kan hem iedereen aanraden. New York groeit razendsnel, maar de metro dateert nog van de beginjaren van de twintigste eeuw. Hij kreeg een slechte reputatie in de jaren ’70 en ’80, toen het systeem letterlijk werd overgenomen door daklozen en criminelen. Je was er je leven niet zeker. In de metro werd al decennia niet meer geïnvesteerd. In die tijd ging het ook slecht met New York. De staat en Washington wilden niet bijspringen: ‘Drop dead, New York!’. Maar nu gaat het goed met de stad, zo goed zelfs dat sommigen vrezen dat de criminaliteit in de metro weer zal terugkeren. Treinen vallen uit, perrons raken overbelast, stations worden afgesloten, er breken branden uit. Er moet zwaar in de New Yorkse metro worden geïnvesteerd. Maar de regering Trump doet niets. En de burgemeester van New York gaat er niet over. Het is de staat New York die het metrosysteem van de stad bestuurt. Albany is de provincie die tot nu toe liever wegkeek, de metro veel te duur vindt en de suburbs bevoordeelt.
Afgelopen jaren kwamen inwoners van New York met voorstellen. Door tol te heffen op het autoverkeer door de tunnels naar Manhattan zou geld beschikbaar komen voor het opknappen van het metrosysteem. Laat de autorijders betalen. En: duurzaam transport moet worden bevoordeeld. Ditzelfde had de vorige burgemeester, Michael Bloomberg, in zijn derde termijn al eens voorgesteld, maar ook de tunnels zijn eigendom van de staat New York, en de toenmalige gouverneur stak er een stokje voor. Maar nu is het anders. Gouverneur Andrew Cuomo verklaarde zich vorig jaar bereid tot de invoering van een systeem van rekeningrijden om de uitgaven voor het bij de tijd brengen van de New Yorkse metro te bekostigen. Verder uitstel noemde hij onverantwoord. Maar ditmaal werkte de linkse burgemeester Bill De Blasio tegen. Die wilde liever de rijke New Yorkers via belastingen laten betalen. Afgelopen week zwichtte hij. Dat was groot nieuws. Via rekeningrijden komt er straks jaarlijks 1 miljard dollar beschikbaar voor MTA, de Metropolitan Transporation Authority. Een ritje met de auto naar Manhattan gaat 12 tot 14 US dollar kosten. Gaat het parlement van de staat hiermee instemmen? Buiten de stad wonen immers de meeste autobezitters die in hun portemonnee zullen worden geraakt. Maar Cuomo heeft er vertrouwen in. De meeste forensen naar New York City, zegt hij, komen uit andere staten. Idee voor de Randstad? Invoering van rekeningrijden in de Randstad en met de opbrengst de uitbreiding van de metrostelsels van Amsterdam en Rotterdam financieren.
Gehoord tijdens METREX Meeting Amsterdam van 14 tot 17 mei 2008:
De jaarlijkse vierdaagse METREX Meeting, van het Europese netwerk van metropolen, zit er weer op. Dit voorjaar was Amsterdam de gastheer. De Dienst Ruimtelijke Ordening organiseerde de bijeenkomst. Het onderwerp van de Meeting was ‘innovative metropolitan strategies’. Naast de lezingen vanuit Oslo, Warschau, Rotterdam, Amsterdam en Napels waren vooral de lezingen uit Londen en New York interessant. Robin Thompson, een gepokte en gemazelde Londense planoloog die vanaf het begin de Greater London Authority heeft geadviseerd over ruimtelijke planning, gaf een kijkje in de keuken van de GLA. Daar, zei hij, was men overvallen door het succes van The London Plan, met als gevolg dat iedereen erbij wilde aansluiten. Het plan is door al die belangstelling het raamwerk voor talrijke innovatieve strategieën geworden. Dat had wel als gevolg dat de hoeveelheid en ook de dikte van de plandocumenten hand over hand toenam en dat de planning zodoende erg complex is geworden. Niettemin, liever deze complexiteit, zei hij, dan helemaal geen vooruitgang. Ook onder de nieuwe burgemeester Boris Johnson verwachtte hij een verdere uitbouw van de strategieën en een voortzetting van het Londense succes.
Eerder had Rohit Aggarwalla, directeur van de Major’s Office for Long Term Planning and Sustainability of the City of New York, gesproken. Zijn bijdrage bood evenzeer een kijkje in de keuken, ditmaal van het planningsapparaat van The Big Apple. Het verhaal hierover was alleen al saillant vanwege het fei dat kort tevoren de Staat New York de maatregel van de burgemeester van de stad, Bloomberg, om rekeningrijden op Manhattan te introduceren had getorpedeerd (of althans niet in stemming had gebracht). In zijn bijdrage legde hij sterk de nadruk op de noodzaak van realisme en grondige feitenkennis. Het geld moest op orde zijn (en als er onvoldoende geld was moest dat ook gezegd worden), en de doelen met preciese gegevens onderbouwd. Later, op zaterdagavond tijdens een etentje, vertelde Aggarwalla me hoe uitgerekend de Republikein Bloomberg rekeningrijden tot zijn beleid had gemaakt: uiteindelijk, door uitgebreide feitenverzameling had hij zich laten overtuigen. De democraat Aggarwalla was diep onder de indruk geweest van zijn burgemeester.
Het verklaart waarom hij, Aggarwalla, in zijn lezing zo sterk de nadruk had gelegd op feitenverzameling. Beter had hij de nadruk kunnen leggen op de bijzondere kwaliteiten van zijn burgemeester. Een burgemeester die afgelopen week al van New York naar Londen was gevlogen om zijn nieuwe collega, Boris Johnson, te ontmoeten. Wat een geweldige man!
reacties