Gelezen in The Guardian van 25 oktober 2012:
Nog niet eerder heb ik op deze plaats aandacht besteed aan Seoul, de hoofdstad van Zuid-Korea. Maar met de mega-hit van PSY is er geen ontkomen aan. Zijn ‘Gangnam Style’ blijkt een ironische parodie op het leven van conspicious consumption in de gelijknamige chique buurt in Seoul, gelegen ten zuiden van de rivier de Han, een stadsdeel dat door sommigen ook wel wordt voorgesteld als het Mayfair of het Beverly Hills van de Koreaanse metropool. Het stadsdeel staat vol hoogbouw, met dure winkels en nachtclubs in peperdure straten. Gangnam gu telt inmiddels liefst 527.000 inwoners (dat is 1 procent van de bevolking) en beslaat een oppervlak dat de helft is van Manhattan. Veertig jaar geleden was het hier echter nog overwegend weiland, een van de minst ontwikkelde delen van Seoul. Seoul zelf veranderde in die tijd van een “grim, dangerously crowded place where all designer garments were counterfeit into a glamourous and rich global mega-city where people are fabulously well-dressed, but they still have to hang out in parking garages.” Een appartement kost er gemiddeld 716.000 dollar, wat gelijk staat aan achttien jaarsalarissen van een gewone Zuid-Koreaan. Ik bedoel maar.
Wat verklaart de opkomst en onwaarschijnlijke gedaanteverwisseling van Seoul, waarvan Gangnam bij uitstek het symbool is? Dat is het onderwijs. Zuid-Korea heeft decennialang zwaar geïnvesteerd in de kwaliteit van onderwijs op alle niveaus. Alleen al in Seoul zijn dertig universiteiten gevestigd. Seoul National University is de beste universiteit van het land. Zes procent van de studenten komt uit Gangnam. Van elke 1.000 studenten aan deze elite universiteit gaan er jaarlijks 23 in het buitenland studeren. In de rest van het land is dit nog geen 4. Gangnam wordt daarom ook wel beschouwd als ‘de hoofdstad van het hoger onderwijs’. Dat zie je niet in de clip van PSY, maar aan zijn publiek zie je het wel. En Seoul kon met zijn tien miljoen inwoners uitgroeien tot de grootste metropool van het schiereiland, de op drie na sterkste stedelijke agglomeratie ter wereld. Wat je trouwens in de clip ook niet ziet is de Koreaanse sloppenwijk rond Gangnam, Guryong geheten. Guryong telt 2000 inwoners en is een sloppenwijk van ouderen, nota bene op de duurste grond van heel Korea.
Gelezen in The Economist van 6 november 2010:
Boeiende bijlage van The Economist over de wereld van de ICT. In ‘It’s a smart world’ komen ook steden aan bod. Wat betekent de toenemende intelligentie via de nieuwste elektronica voor de ontwikkeling van steden en hoe gaan steden met al die nieuwe mogelijkheden om? Het eerste voorbeeld dat genoemd wordt is – hoe kan het ook anders – Singapore. De stadstaat op het zuidelijke puntje van Maleisië, bewoond door de rijkste mensen ter wereld, kampt met een enorm ruimtegebrek. Dat lost ze op met behulp van elektronische regelsystemen. “Singapore proves that necessity is the mother of invention,” aldus de directeur van Accenture Singapore. De stad wil een ‘levend laboratorium’ worden voor intelligente elektronica op allerlei gebied: watermanagement, verkeersregulering, groene gebouwen, groene energiesystemen en beheer van de stad. Nieuwe systemen worden in de stad getest, waarna de bedrijven ze kunnen exporteren. “There is a strong demand for making cities smarter, not just in China and other rapidly urbanizing countries but throughout the Western world. Resources like water, space, energy and clean air are scarce in urban areas, which makes them the natural place to start saving.” Mooi toch? Naast Singapore noemt The Economist ook Masdar, in Abu Dhabi, een stad van 40.000 inwoners die op dit moment wordt gebouwd op een kunstmatig platform waaronder alle electronica kan worden weggestopt. De stad – een soort van printplaat – moet een etalage van groene technologieën worden (zie afbeelding). Vervolgens komt Songdo aan de beurt, de nieuwe stad bij Seoul, Zuid-Korea. Gebouwd op aanplempingen in de baai wordt ze straks het duurste stukje stad ter wereld. Kosten: 35 miljard dollar. Er komen 65.000 mensen te wonen. Deze smart new town wordt binnenkort helemaal volgestopt met elektronica.
Uiteindelijk komt in het artikel ook de bestaande stad aan de orde. Dan wordt Amsterdam, “Netherlands biggest city”, ten tonele gevoerd. Zonder masterplan ontwikkelt de stad publiek-privaat allerlei toepassingen in het stedelijk gebied, waaronder een zogenaamde ‘’Climate Street’. Of is het Happy Street? Nee, dit keer is het serieus, want in deze Amsterdamse Climate Street willen de winkeliers hun energieverbruik fors reduceren. Bedoeld wordt waarschijnlijk de Utrechtse Straat. Binnenkort is ze een wereldberoemde straat.
reacties