Gezien in New York op vrijdag 12 september 2008:
In 2003 verscheen van de hand van Robert Putnam en Lewis Feldstein een aanstekelijk boek over sociale cohesieprocessen in Amerika. In ‘Better Together. Restoring the American Community’ behandelen deze twee Amerikaanse sociologen recente sociale opbouwprocessen in twaalf Amerikaanse steden, georganiseerd vanuit scholen, kerken en buurtorganisaties. Een aanstekelijk boek, omdat de boodschap een positieve is: na jaren van verval, door Putnam beschreven in zijn eerder verschenen bestseller ‘Bowling Alone’, weten de Amerikaanse gemeenschappen zich weer te organiseren, dikwijls op geheel nieuwe manieren.
Ik constateer dat er een dertiende voorbeeld in het boek ontbreekt. Dat betreft de South Bronx, in New York. We waren er afgelopen week, op bezoek bij Majora Carter. De plek van Carter is in juli overgenomen door Miquela Craytor, een planoloog uit de Pacific Northwest. Ze ontving ons in het kantoortje van de Sustainable South Bronx (SSBx). Dat is de organisatie die Carter hier in 2001 heeft opgezet met als doel de bewoners van de South Bronx te organiseren rond de opbouw van de ghetto. De South Bronx is namelijk zo ongeveer de slechtste wijk van de VS. Het was altijd al het afvalputje van New York, maar onder burgemeester Giuliani kwam het afval letterlijk de wijk in. Zeventig procent van het vuilnis van New York wordt hier tegenwoordig opgeslagen of verwerkt. De stank is er niet te harden, overal roken schoorstenen, schepen met vuilnis varen af en aan. In het gebied zelf wonen 25.000 mensen, even ten noorden ervan nog eens honderdduizend. Kinderen moeten naar school onder de rook van de vuilverbranders. Het is een derdewereldsituatie, even ten noordoosten van Manhattan. Carter koos voor een strategie waarbij de bewoners niet langer het stadhuis bevochten, maar zich organiseerden om de wijk groen te maken. Letterlijk groen. De veelal ongeletterde, ongeschoolde bevolking van illegaal verblijvende Hispanics (Puerto Rico!) worden door haar geschoold in het planten van bomen, het aanleggen en onderhouden van daktuinen en het ontwikkelen van parken. Overal door de South Bronx worden door de bewoners bomen geplant, bankjes getimmerd en daktuinen aangelegd. Miquela toont ons voorbeeldtuinen op het dak van de fabriek waarin haar organisatie gevestigd is. En terwijl mannen in uniformen van de SSBx de tomaten en paprika’s besproeien (Urban agriculture), vertelt ze hoe onderwijs de basis vormt van de buurtopbouw. Ondertussen kijken we gefascineerd naar de skyline van New York. We prijzen het uitzicht, waarop ze ons laconiek meedeelt dat haar organisatie waarschijnlijk binnenkort uit het fabriekpand moet vertrekken omdat er een nieuwe ontwikkelaar voor het pand is, die de huren flink laat stijgen. De South Bronx wordt namelijk populair! Dank zij de bewoners dus. Tja, het blijft Amerika.
Geef een reactie