Gehoord tijdens conferentie Trends & Transitions op 16 oktober 2007:
Veel van wat wereldhistoricus John Robert McNeill over de mondiale verstedelijking in zijn lezing te berde bracht, was al bekend. Althans, dat hoorde je veel mensen na afloop van de conferentie in De Bazel zeggen. Ook Bas Heijne zei het op een gegeven moment: "dit hoor ik al m’n hele leven, dat het op deze manier van extreme groei gewoon niet goed kan gaan met de wereld." Maar wie zag al die bekende, ongemakkelijke gegevens – bevolkingsgroei, energieverbruik, voedselconsumptie, waterverbruik, verstedelijking – in zo’n kort bestek allemaal met elkaar in verband gebracht? En wie realiseert zich wat er dan met je gebeurt? Ineens begrijp je je eigen positie veel beter en kan je lijnen uitzetten naar de toekomst. Althans dat gebeurde met mij. En kennelijk ook met dagvoorzitter Hans van der Vlist. De secretaris-generaal van het Ministerie van VROM kwam direct na afloop op me af en zei: "Dat betekent dus dat Amsterdam al zijn kaarten moet zetten op kwaliteit, zeker ook in de woningbouw." Het klonk me als muziek in de oren. Kwaliteit als hoogste vorm van duurzaamheid. De gedachte achter Bestemming AMS is ook precies dat we de komende tijd vooral kwaliteit aan onze steden moeten toevoegen, in plaats van te hameren op kwantiteit. Maar hoe werd dit nu ook de anderen duidelijk? Omdat McNeill liet zien dat wij in Noordwest Europa, vergeleken met grote delen van de wereld, al een aantal jaren in rustiger vaarwater zijn gekomen wat groei en verstedelijking betreft, en dat we, anders dan ten tijde van de voorafgaande ‘bizarre’ vijftig jaar groei, nu veel meer rust en ruimte hebben om voor kwaliteit te gaan. "Jullie zijn rijk en zullen niet meer groeien, eerder krimpen op termijn." In die zin, aldus McNeill, kunnen we in Nederland ook een voorbeeld worden voor de rest van de wereld, waar men nog een hele weg van onstuimige groei en urbanisatie te gaan heeft. "Laat zien aan de wereld wat dan mogelijk wordt".
Dus wie hem ongeduldig vroeg om actie, gaf hij als repliek dat alles begint met dit besef ("the recognition that the last fifty years were bizar") en dat dit besef als zodanig uiterst waardevol is. Een wijze les.
Geef een reactie