Gelezen op Citistates.com op 21 februari 2009:
Mark Muro van het Brookings Instituut maakt zich zorgen over de verdeling van de 787 miljard dollar die de regering-Obama gaat investeren om daarmee de dramatische gevolgen van de kredietcrisis voor de Amerikaanse economie te bestrijden. Dat immense bedrag gaat niet naar de metropoolregio’s, maar naar de staten. Die zullen uiteindelijk over de besteding van de investeringspakketten gaan beslissen. Het Amerikaanse Congres was namelijk bang dat als de steden het geld rechtstreeks zouden krijgen, een eindeloos gedoe zou ontstaan. Ongecontroleerd en richtingloos, was hun angst. Maar, aldus Muro, het valt nu te betwijfelen dat het geld terechtkomt waar het het grootste economische effect zal hebben, namelijk in de grote steden. Die nemen immers veruit het grootste deel van het Bruto Binnenlands Product voor hun rekening.
Muro ziet echter een lichtpuntje. De grote steden steken op dit moment de koppen bij elkaar en maken zich sterk voor een gecoordineerde actie richting de staten. Hij schrijft: "OK, you’ve heard the litany–that stimulus flows will be too disconnected, frittered away. But what if the prevailing wisdom is wrong? What if 20 years of emerging metropolitan consciousness and capacity in Sacramento and Denver and Kansas City and Chicago and Charlotte mean that the package evokes surprising successes on the part of savvy region-minded leaders? What if they’re able to pull this sprawling shower of separate funding flows together into cohesive recovery and infrastructure packages that truly lift the metropolitan hubs?"
Kortom, er is werk aan de winkel voor de grote steden in Amerika. Dit is een testcase. De griote vraag is of de stedelijke regio’s intern voldoende cohesie vertonen voor een dergelijke gecoördineerde actie. En of de staten inzien dat het de steden zijn die welvaart creëren. We zullen zien.
Geef een reactie